Mengeldichten

Ter gedagtenis der eerste communie van de deugdzaeme jouffrouw, jouff. Cornelia S....

Dien dag, Cornelia! die heyluer is geboóren

Die van uw hert zoo vuerig wierd verlangd,

Waerop gy 't vlekloos Lam, van eeuwigheyd verkoóren,

In schyn van brood, voór de eerste mael ontfangt.

Wie kan Gods liefde en zyne algoedheyd toch bepaelen?

Hier voór verstomt - bezwykt des sterflings magt.

O heylbron van genâ! hoe komt gy tot ons daelen!

Hoe zegent gy al 't ondermaensch geslacht!

Myn kind! wat hemelvreugd doórdringt uw teere leden;

Nu Jesus u tot Bruyd verkoózen heéft,

En gy ter tafel van uw' Bruydgom zyt getreéden,

Waer hy zichzelf aen u ten besten geéft!

Hoe waert ge in zielsgenugt aen 't stoflyk gantsch onttoógen,

Van de aerde wechgevoerd naer 't englenhof,

By 't nutten van dien God, wiens gunstryk alvermogen

Gy danken moet, met eerbied, liefde en lof.

[p. 34]

 

Zoo blyft uwe edle ziel het schoone bruydskleed draegen,

 

Van vlek en smet der vuyle zonde reyn.

 

Zoo zult gy, doór uw deugd, aen uwen God behaegen,

 

Altyd zyn bruyd, en hy uw bruydgom zyn.

 

Laet nooyt dien zaligen dag uyt uw geheugen glyden,

 

Bepeyns het heyl dat u geworden is:

 

Hierdoór zult ge eens met Hem, u in zyn ryk verblyden

 

Al eeuwen doór, aen zynen bruyloftsdisch.