Mengeldichten

[p. 73]

Aen den vriend der zeden bedervende lasteraers.

Wat noopt u sterfeling, in deéz' hachelyke stonden,
Van zoo onzalig in uw denkwys voort te spoên,
Die uw gewis bemorscht met allen boos vermoên;

Gebaerd uyt slym der lastermonden;

Waerdoór uw toomloos bryn van 't pad der waerheyd dwaelt,
Wen gy aen valschheyd de oor zoo ligt laet overhellen! -
Misdagten! .... ziet gy niet de droefste ramp voórspellen?

Die gy u op de schouders haelt,

Wyl 's hemels vloek u zal verzellen!

Uw dwaez' en dommen drift stort u in hinderlaegen;
Waer van gy 't droef gevolg in 't eynd te laet beweent..
Een gif verspreyd in u, en kankert uw gebeent;

'T geén eeuwig ook uw ziel zal knaegen....

En gy - gy gaet - helaes! dus jammerzalig voort! -
En zyt aen heel uw kroost, uw broeders en uw vrienden,
Als eene moordharpy die zielen komt verslinden,

Zoo leéft gy grust en ongestoord,

Tot dat Gods geessel u zal vinden. -

Doem dan, ô christen volk! een tael, die 't land verpest;
En leéf voór uwen God, en 't algemeene-best! ..