Mengeldichten

Eenen valschen ryksdaelder wel besteéd.

Een koopman had een rechtsgeding,

Het geén hy vreesde kwyt te raeken,

En mits het lang aen 't lyntjen hing,

Zond hy, om korter spoed te maeken,

Zyn knegt met een ryksdaelder, om

Den pleyter in de hand te steéken,

Want geld maekt al wat regt is, krom,

Dus dagt hy, en 't zal voór my spreéken;

Maer nu geviel het dat dien kwant

Een valschen daelder had, en deézen

Stak hy den pleyter in de hand,

Die hem ontfing met vriendlyk weézen

En legde hem in zyne kas: -

Dan na een dag twee, dry, geleéden,

Zag hy dat 't eenen valschen was

En ging rasch naer den koopman treéden,

Hem zeggend: ‘Heer, zie daer het geld

Dat gy hebt doór uw knegt gezonden.’

[p. 92]

 

Den koopman zag het, stond versteld,

 

En heéft het stuk ook valsch bevonden;

 

Terstond riep hy den knegt daer by,

 

Dien men den valschen daelder toonde,

 

Hoort wat dien viezen snaek dan zey,

 

Die zich in 't minste niet verschoonde,

 

‘Dit geld had tot myn leed en spyt,

 

‘Myn zakken lang genoeg versleéten

 

‘En 'k dagt met deéz' gelegendheyd,

 

‘Zal ik er nu wel weg meê weéten;

 

‘Dus heb ik dit ondeugend geld

 

‘Waer geene waer was voór t'erlangen

 

‘In handen van het recht gesteld,

 

‘Opdat het zou zyn straf ontfangen.