Charakters en lotgevallen van Adelson, Héloïse en Elius

[p. 260]

Zeven-en-vyftigste brief.
Adelson aan Elius.

Gy hebt my de oogen geopend, en uw blik is tot in het binnenste van myn hart doorgedrongen, gy hebt aldaar geheimen ontdekt, die ik nog voor my zelven trachtte te verbergen; doch het zou vruchteloos zyn langer een gevoel voor u te ontveinzen dat myne geheele ziel vervult. Want kan ik nog twyffelen of ik clementina beminne? De plotslingsche verandering in myn' toestand - myn nog kort te vooren zo onverschillig, en nu zo levendig hart - myne bynaar geheel verdoofde, doch nu weder zo gloeijende verbeelding; de akelige zelfverveeling die my nog onlangs bestormde, verwisselt met eene vrolyke luchthartigheid, en vuurig verlangen: dit alles vriend! moet my wel overtuigen, dat eene heviger aandoening dan de bedaarde vriendschap zich op nieuw meester van myn hart gemaakt heeft.

Gy zegt: dat ik my gerust aan dit gevoel kan overgeeven, hierin dwaalt gy, vriend! niet ten opzichten van uwe beminnelyke vriendin, maar

[p. 261]

uit hoofde van andere zwaarigheeden, die ik my zelven nog niet kan oplossen.

Heb ik myne vóórige geliefde geen eeuwige trouw gezwooren, en zal ik nu dien eed breeken? Zal haar graf het huwlyks-outer worden, waarop ik een ander trouw zal zweeren?.... Los deze zwaarigheid op, vriend! als gy kunt?

Ten tweeden, is myn bestaan niet genoegzaam om my in het huwlyk te kunnen begeeven; door myn aanhoudende vlyt, heeft myne moeder een gerusten dag, en zy zal dien blyven genieten, tot aan het einde van haar leven: maar om een meisjen dat ik hoogacht, aan den ruimen levenskring te ontrukken, waaraan zy gewoon is, om misschien met my in oogenblikken van verlegenheid te deelen; welken misschien door den samenloop der omstandigheeden, de vermeerdering van myn huisgezin, enz. zouden kunnen ontstaan: dit zou onedel zyn.

Het is mooglyk, dat uwe vriendin misschien-ook iets ter in standhouding van het huisgezin zou kunnen toebrengen; maar leeft haare moeder niet, zal deze zich van de middelen om een ruimen en onbezorgden levensstand te genieten, ontblooten om haare dochter?... En byaldien zy dit wilde doen, zou het edel van my gehandeld zyn, om tot dien prys myn' stand te verbeteren?... zal zy bovendien ook kunnen besluiten om zich van haare dochter te verwyderen, zal zy, de zo teêrgevoelige

[p. 262]

clementina welke haare moeder oprecht bemint, kunnen verlaaten? Of zal haare moeder ooit kunnen besluiten, om haar land-verblyf, waaraan zy zo sterk gehecht is, waarop zy een reeks van jaaren in het stilste genot doorbragt, voor het woelig stads-verblyf te kunnen verwisselen, zonder zich zelve geweld aan te doen, en haar geluk voor dat van haare dochter, en het myne opteofferen?...

Indien 'er in den omtrek uwer stad het een of ander ambt open kwame, waarop ik eenige hoop kon voeden, en ik my, alsdan in de nabyheid van het landgoed waarop uwe vriendin thans met haare moeder woont, kon nederzetten, of wel of hetzelve met clementina en myne moeder, kon blyven woonen - indien wy dus ons huisgezin met elkander konden vereenigen, indien ik in een' werkzaamen kring al de genoegens der huwlyks liefde op het land konde smaaken, en ik na het verrichten myner bezigheeden, zo geheel voor de liefde en natuur kon leeven; indien de tedere vriendschap, nu en dan eenige bloemen op ons levenspad strooide: ô vriend! hoe onuitspreeklyk gelukkig zoude ik alsdan zyn.... Maar dit is slechts een ydele droom myner verbeelding, welke als een hersenbeeld by de ontwaaking verdwynt.

Nog heeft myne tong geen enkel woord van liefde aan clementina gezegd, of myn oogen

[p. 263]

haar dit gevoel te kennen gaven, hier voor durf ik geen borg staan, zy behandeld my met onderscheiding en hoogachting, als zynde uw vriend. Aanstaande zondag is de dag der vereeniging van de schoone heloise met den Heer C...... dit jonge paar bemint elkander zo hartelyk, en vindt zo veel zaligheid in het denkbeeld, van zich binnen weinig dagen met elkander vereenigd te zien, dat men een yskoud hart moest hebben, om niet in hun gevoel te deelen. heloises broeder schynt my toe niet onverschillig te zyn omtrend het nichtjen dat hy tot geleider zal strekken; dus schynt de lucht hier besmettelyk te zyn.... en aan de aanwezenden een teder gevoel mede te deelen.... myn hart zou zich geheel ook voor het zagte gevoel der liefde openen, indien de bovengemelde zwaarigheeden hetzelve niet bestormden: los dezelven dus op, indien gy kunt, voor

Uwen vriend

adelson.