1-10 april 1917Huiszoekingen worden stelselmatig voortgezet op andere dorpen. Nieuwe opeisingen van werkelozen - Grote onlusten te Anzegem - wederspannigheid van de bevolking - de gemeente wordt gestraft. Het rantsoen eetwaren uit het comiteit vermindert - en 't geen ons als tarwe verkocht wordt is een mengsel fijngemalen rogge, maïs en gedroogde aardappelen. Gelukkig deze die over een stevige maag beschikken. | |
[p. 617] | |
kwartier heeft ingericht op de Kluisberg. Verschillende mensen uit de streek beweren hem gezien en herkend te hebben en de bedrijvigheid van troepen al die kant zou het doen geloven. Al wat ik van hieruit bemerk - 't is dat de Kluisberg heel kaal geschoren wordt dat er opene plekken komen in zijn blauwe mantel en dat de lijn die tegen de horizont sedert eeuwen zijn vorm tekent - en die in ons gezichtspunt vergroeid was - gewijzigd wordt - het is niet meer dezelfde Kluisberg - de oorlog zal dat onberoerlijk stuk natuur ook al geschonden hebben. Twee vrouwen op het land zijn bezig over de oorlog - volkssoep, duurte van eetwaren, schaarsheid van levensmiddelen enz. - en als slot, zegt de ene: - Maar hoor ze toch schieten, ginder! - Geen horken1 naar, zegt de andere, 't moet toch met een effening2 komen! |