Den wech des eeuwich levens

[fol. *4r]

Voor-reden
Tot den Leser.

WY zijn alle pelgrims, ende vremdelinghen in desen wech, ende in dit tegenwoordich leven; ende den mensch is, eylaes! sijn eynde onbekent. Want hier veel omweghen, menichvuldighe perijckelen, ende verscheyde paden ghevonden worden, die den mensch oock schijnen recht te leyden, die nochtans ten laetsten ter doodt leyden. Soo dat een-ieghelijck met reden sorch-vuldich behoort te wesen, om den rechten wech te vinden; Ende soo wie hier toe behulpsaem kan wesen, 'tzy door de wet der liefde, 'tzy door de perijckelen in de welcke hy sijne broeders siet, 't zy door den ijver van de eere Godts; die behoort het selve neerstelijck te werck te stellen. Hier toe heeft my dies-halven vervveckt het bevel mijnder Oversten; ende al vvaer't dat ghy luttel hulpe in desen Wech soudt vinden, soo sullen dese nochtans mijne sorchvuldicheydt vinden om haer-l. onderdanich te vvesen: ende ghy beminden Leser, sult insghelijcks met de gratie Godts, in my eenen ghereeden vville vinden, om u in alle manieren behulpsaem te vvesen.

Ick hebbe desen Wech in dry deelen ghedeylt, op dat ick door den eersten, den vvech

[fol. *4v]

soude toonen aen den ghenen die dolen, ende die eerst beghinnen: Door den tvveeden, soude onder-vvijsen ende vervvecken den ghenen die voordts-gaen in den vvech der volmaecktheydt: Door den derden, soude te kennen gheven in desen Wech, de fonteynen van het eeuvvich leven: op dat ghy dan soudt mogen smaken, ende sien hoe soet dat den Heere is, ende hem liever dienen uyt gheheelder herten, die het Licht, den Wech, ende de Waerheydt is, dan den Prince der duysternissen, den vader der leughen-tael, ende de doodt.