Aen-merckinghe op het V. beeldt.
De doodt is nakende, het leven gaet voor-by; wat, staet ghy reyser?
BEmerckt dat den [A] tijdt van ons leven onseker, kort, ende snel is. Dit wort ons voor-gebeeldt door eenen oude man met een seysen; want den tijt alle oogen-blicken vernieut ende veroudert, ghelijck het gras dat af-gemaeyt wort ende aen-wast. Dus ghebruyct den tijdt, die terstont voor-by ende te niet gaen sal. Sijnen rasschen loop wordt beteeckent door den [B] sant-looper van een ure. Ende aen eenen draet van dit broos verganckelijck leven, hangt de eeuwicheydt; die wort uyt-gebeeldt door eene slange in't rondt als eenen circkel, geen begin oft eynde hebbende; waer in ons de doodt onversienelijck treckt, oock die sulcks alder-minst verwachten. Want dit leven vergaet hier gelijck eenen [C] roock, eene bobbel, eenen pijle, schip, vloet, voghel, hert, ende bloeme: vvy vvorden af-gemaeyt gelijck het [D] koren in den ooghst; ende uyt-gebluscht gelijck een [E] keersse door het minste blasen. Dus moeten vvy vvaken, vvant de [F] bijl staet aen den wortel. Die vvijs is sal dese leeringe onder-houden ende leven: ende hy sal alle sijne vvercken in sulcker voegen doen, als oft dese[G] ure de laetste vvare, soo den Engel vermaent; vvaer naer terstont de [H] eeuvvichheydt volght, gheluckich oft ongeluckich.
Auteursrechtvrij
