De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden
(1724)–Jan Suderman–
Auteursrechtvrij
[pagina *36]
| |
 | |
Quid enim mihi est in caelo? et à te quid volui super terram? Psal. 72. | |
[pagina 37]
| |
XXXVI.Wien hebbe ik nevens U in den hemel? nevens U lust | |
NIets lust my in den hemel noch op aerde,
Dan u alleen, myn Bruidegom, myn waerde.
En, och, wat zou my lusten? Gy alleen
Zyt me een en al. myn zuchten en gebeên,
Alleen naer u gericht, zyn in verlangen
Naer U, myn Lief. myn hart, alleen bevangen
Van uwe min, zoekt nergens lucht noch aêm,
Dan in den dienst van uw' Hoogwaerden naem.
Al zweeft Gy boven maen, en zon, en starren,
Hun draeiing zal myne oogen niet verwarren.
Ik reik myn hant. Ei grypze en voer my op.
Gy waert nog korts niet doof op myn geklop.
Wykt Gy nu wegh, en laet my hier verlaten?
Ik meende uw min was zonder perk of maten.
Of wordt dit nu eene andre duisternis?
En gaet myn ziel, hoe duister, echter wis?
Wel aen. zoo zy 't. Ik volge blint uw wegen.
Geen donkerheit, hoe dik, maekt my verlegen.
Ik ben gerust op uw alwys beleit,
En zie wel weer, verheve Majesteit,
Uw' liefde-glans, dat nimmer zyne stralen,
Door damp of wolk, haer glanssen onder halen.
|
|