Het Brussels moeselken

Sluyt-reden van d'eerte Deel.

Weerde Maeghden, schoon Jongh-vrouwen,
Uwe liefden gaf my stof,
Om door 't Moeselken, t'ont-vouwen,
Uwen roem, en hooghen lof,
Ieder magh syn selfs bekinnen,

[p. 101]

 

Hoe dat met syn liefde gaet,

 

Hoe deês Pyp van sangh der minnen,

 

Haeren klanck in d'ooren slaet.

 

Ick denck Nymphen dat u herten,

 

Niet soo seer versteent en zyn,

 

Als ghy hoort deês Minnaers smerten,

 

Dat ghy laeven sult hun pyn,

 

Immers myn verkoren bloeme,

 

Die ick meest met sangh begroet,

 

Weet hoe ick haer noem, en roeme,

 

Dat sy 'tsuer dan keert in't soet.