|
| |
| |
| |
Het tweede deel. Van't Brussels moeselken. Vervult met verscheyden Herders-sanghen.
Dicht begrypende den in-houdt.
In dit myn tweede Deel, sal ick u Leser thoonen,
Hoe dat het rustigh Wout, soeckt alle rust te kroonen,
Hoe dat het lieft, die lieft, en hoe;'tmis-acht de tongh,
Die tusschen soete lieft, haer valsche valsheyt drongh,
Hoe het mis-preyst den staet, en alle hooghe prachten,
En die dees eydel waen, meer als hun selven achten,
| |
| |
Hoe 't mint die sonder gal bethoonen soete min,
't Zy Vrindin aen haer vrint, oft vrint aen syn Vrindin,
Hoe sy die minnen 'tWout, hun weten daer te voeghen,
Hoe dat den slechten staet, hun meerder kan ghenoeghen.
Als 't Koninghlycke Hof, oft Vorstelycke macht,
Oft Princelycke eer, oft Adelheyt gheslacht,
Hoe dat een Herder komt een roose kranskens maken,
Van 'tnieuwste soet ghewas, daer hy weet aen te raken,
En gonnet aen een Maeght die hy het hooghste bemint,
En die tot syne lieft oock beyster is ghesint,
Hoe d'een de ander melt, den gront van syn ghedachten,
En voor gheen haet, oft neyt, oft boose tongh moet wachten.
Hoe menigh schaepken weydt, hoe menigh boecxken springht,
Hoe menigh Reeken bleydt, hoe menigh dierken singht,
| |
| |
Hoe menigh nieuwen thoon, men in het Wout hoort spelen,
Hoe menigh soete keel, men hoort een deunken quelen,
Hoe eenen Herder klaeght, door toeven die hy mint,
En hoe sy hem vertroost daer sy hem klaeghen vint,
Hoe sy hem stelt de plaets daer sy sal kommen weyden,
En hoe hy wilt uyt gunst haer jeuchdigh vee gheteyden,
Hoe d'eenen is bedroeft, wanneer een ander treurt,
En weder bly, met bly, als hun wat goedts ghebeurt,
Hoe sy met sanck, en spel, met Cyters, Veêl, en Luyten,
Met al dat thoon begrypt, met Trommels, en met Fluyten,
Onthaelen dese maent, ick meyn den soeten Mey,
Die aen het dor-gheboomt, brenght nieuwe vruchten bey.
|
|
Auteursrechtvrij