Tweede muziekboeksken

32.

Een Venus schoon,
fray van persoen,
doet my myn herte breken,
met groet ghequel
duer haer opstel,
dys my myn ooghen leken.
Haer opsien claer
doet my voer waer
in lyden swaer,
het is eenpaer ghebleken,
leven confuys
'T is mij een cruys,
dys ick moet deerlyc sneven.
Sy wil my beschamen,
sy brengt my in blamen;
dies ick moet drucklyck leven
omdat se my wil begeven.