Tweede muziekboeksken

48.

Een costerken op syn clocken clanc
smorgens vroech en weckte de lien.
Een aerdich vrouken, wit en blanc,
moest met leepen ooghen aensien.
Doen sprack dat vrouken: "macht gheschien,
"spant op u cloxkens en beyt niet lanc
"laet ons spelen, den binc, den banc,
"van tinge, tinge, tanc!
"Goeden ontfanc sal u geschien,
"dus soo en wilt van daer niet vlien!"