|
| |
| |
| |
Het ierste musyck boeksken van Tielman Susato.
| |
1.
Ick draghe in mynder herten verborghen
myn lyden, dat is also groot.
Van sauens tot den morghen
ben ick ghewont ter doot.
Ick en derf niemant claghen
dys dat mynder jonghe herte noost:
Alleene so moet ick draghen;
eylaes! Ick en vinde gheenen troost.
| |
2.
Dese coxkens en aerdighe moxkens,
si gaen al lonckende onder haer cloxkens
met rode baykens en corte roxkens,
Sy hebben die borstkens hert als bloxckens;
sy weten haer locxkens, om te smetsen
| |
| |
| |
3.
schoon lief! den coelen mey
myn ionge iuecht verhuecht,
en dat wt reynder duecht,
te comen int groene wout.
| |
| |
| |
so mach ick u, schoen kint!
| |
5.
O, wrede fortune! ghy doet my trueren nu!
daer ick eens die liefste plach te wesen,
die is van my gheworden schu.
Och, ick meynde dat icks noyt en verdiende!
Daer is er een ander int herte gheresen:
dit bin ick dagelicx aensiende.
Och! hoe soud ick dies ghenesen!
| |
6.
sen weet wat gaen bedrieuen;
daer en schuylt niet in den poot,
| |
| |
noch borgen noch keruen noch schrieuen:
Dus moet die gilde verloren blieven.
En is dat niet jammer groot?
gheen penningen wit noch daertoe root
en willen by ons blieven.
| |
7.
Janne moye, al claer al claer!
De waerheyt moet zyn hut gherult:
by een vierken metten bierken
heb ic myn wambays gheuult
en hem seluen gheen duecht en doet.
daer es mede 't lyf ghevoet.
Janne moye, al claer al claer!
| |
| |
| |
8.
Myn boel heet my cleker bille
noit en was ic dus ghepoelt!
Omdat ic haspe mijn spille
tsauens daer men druck vertoelt!
Hy meent dat ic buyten brille,
maer hy es niet al verdoelt.
Myn boel vaert wuyt synen zinnen,
dat ick spin om goet ghewin:
myn hemdeken dat is dinne,
en dat ligt in mynen zin.
Wat scaet myn boel dat ick spinne?
| |
9.
Myns liefkens bruyn ooghen
die doen my pyn en dooghen
dat ic se sien noch spreken mach,
dat claeg ick god en mynen oogen:
| |
| |
| |
10.
Eylaes! myn vruecht is al veriaegt,
want ik moet scheyden van eender maegt,
Van haer moet ick nu scheyden,
die my so reyne ionste draegt
| |
11.
O wrede fortune, ghy doet my trueren nu!
Daer ick eens siaers die liefste plach te weesen,
die is van my gheworden schu.
Hoe soud ick dys geneesen?
Een ander liefken is in haer herte gereesen:
Dit bin ick nu dagelicx aensiende;
Ick meynde dat icks noyt en verdiende.
| |
12.
Dezelfde tekst als 9.
| |
13.
In drucke moet ick steruen,
Noit schicht so snel en schoot
dan myns liefs mondeken root.
Mach ick gheen troost verweruen,
steruen moet ick die doot.
| |
| |
| |
14.
Myn herteken is my heymelic wuyt ghetoogen,
om een te dienen naer myn vermogen,
om een die liefste boelen mijn.
Al vrij eyghen soe wil ick syn,
al doort ghesichte van haer bruyn ooghen.
| |
15.
Het clopten een vrouken voer een tauerne
smorgens al voer den dage.
"ten is geen bier daer ick naer vrage.
"God geef hem die plage!"
Dat vrouken streeck binnen aldaer sy saten
"u thuyschen niet laten."
Si sloech hem met vuysten
vry sonder deucht: hy was in groter pijne.
Leyn die nam in den kelder die vlucht,
die twede liep duycken achter die gardijne,
Cornette bleef cloeck als een man int schijne.
Sy liet hem vast roepen boven maten,
| |
| |
| |
16.
Nieuwe almanack ende pronosticatie
van deser alder kindren dach
schrieft onsen biscop by gratie;
elck wilse lesen, als hy mach.
Al is hy nu in 't pronken fyn,
Bachus zal hem verblyden,
hij zal noch tavent droncken syn
siet dat ghy niet swick en slaet.
Te nacht omtrent twaelf hueren,
als die wyser rechte staet,
| |
17.
Och hoort toch ons bediet!
dit laetste liet singt al verdriet,
omdat wij moeten scheyden.
Ons mach gheen wyn verleiden
Maer tgelt en isser niet.
| |
| |
Syn dat niet grote rampen?
Wij souden meer slampampen
hadden wyt in de clampen.
| |
18.
Een meysken eens voerby passeerde,
aenhoerde eenen soeten rel,
hoe dat een meysken diuiseerde
teghens haere nichte soe wel.
Commeeret wel naer uwen rel:
de ene commeere kent dander wel.
Commeeret wel met moede fel:
deene commeere kent dander wel.
Men soude niet moghen een banken dragen,
gemaect al naer den nieuwen sne,
men soudet dese commeere moeten vraghen,
ofte si moeyen haer altijts me.
Commeeret wel naer uwen rel
deene commeere kent dander wel.
Commeeret wel naer uwen rel,
deene commeere kent dander wel.
| |
| |
| |
19.
Lecker beetgen en cleyn bier
Sy quamen by avent int doncker bestier
Cleyn bier sprack met sinne:
"hoe geraken wij hierinne?
"ick sal eens proeue met eenen cloppe."
"tis cleyn bier," sey hij:
"Neen way, daer en sit niet oppe.
spraek daer een meysken schoon,
kykende door een spleetgen.
Hy sey: "tis lecker beetgen,"
"Och lecker beetgen, sy dy daer?"
Die doer ginck open sonder vaer,
men bedreeffer vruecht boven schreven;
maer en had lecker beetgen gedaen,
cleyn bier waer buyten bleuen.
| |
20.
Ick, arm schaep aen gheen heyden,
| |
| |
vuaer sal ick henen gaen?
Ick moet van vrinden en magen scheyden,
Alder werelt iolyt in deser tyt
en mach die siele niet baten.
| |
21.
laet ons vruecht orboren!
Al aen gheen groene heyde
heb ick een lief wtuercoren.
Noit schoendre en was gheboren!
Die mey wil ick haer gaen planten
met dicht, met spel, met sanck soet,
met hulpe van venus clanten.
Neempt! alder schoenste lief, in danck goet:
U liefde my zeer in bedwanck doet.
| |
22.
Het was my van te voren gheseyt,
dat hy was van slutzaerts bende
Zijn spel mij niet langher en greyt
int beginsel noch int eynde.
| |
| |
Waer ick mij keere, waer ick mij wende,
myn man en is niet wel myn vriend.
Ey oudt grysart, dat ick u noyt en kende!
want ghy en hebt niet dat mij dient.
| |
23.
Een gilde heeft syn deerne ter scheymaelteyt ghebeden,
die van venus ambacht wiste den keer.
Sy heeft hem noch behaecht duert dragen der leden
Dys hy sey: "lief! wy sullen doen naer oude seden."
"Noch eenen nacht en dan niet meer,"
sprack 't vrouken, "die wil ick seer wel besteden."
| |
24.
Ghepeys, ghepeys vol van enuye,
dwelck orspronck syt dat menich truert,
hoe queldy mij met fantasie!
mij dunckt, dat my myn herte scheurt.
God geef haer vruecht, duer wyent gebeurt,
al doet sy my dees quale!
Haer wesen fier heeft my bekuert
| |
| |
Rascht u, ghy nachtegale!
vliecht wuyt dat wilde woudt!
Gaet, segget haer altemale
en gruetse my dusent fout!
| |
25.
Hoe drucklic is dat herte myn,
dys ick die liefste moet deruen!
Mocht ick noch blydelic bij haer syn,
alle druck wil ick dan keeren
Laet mij toch troost verweruen,
oft sterven moet ic die doot!
Gheen ander lief en willick kiesen,
dan u, schoen mondeken root:
als ick u moet verliesen,
noit herte in meerder noot!
| |
26.
Die my plach troost te gheven,
Sij sal mij costen 't leuen
Sij sal mij costen 't leven
eerlanck, dat weet ick wel.
| |
| |
| |
27.
Dat mij mocht troest ghebueren,
daer ick soe lange naer hebbe ghestaen!
Ick hebbe so menighen ganc ghegaen,
Schoen lief, al voer u duere:
Crancken loen heb ick ontfaen;
ick beclags mijnder aventueren.
| |
28.
Diepe ghepeys en swaer versuchten,
heymelyck lyden lyd ick voertaen;
Ick mach wel claghen, stenen en suchten,
want mij gaet druck en lyden aen.
Mijn zinnekens verstroyen myn ghepeys. Vaert heenen:
wee haer, die my versuchten doet!
Ick en can, ick en mach mij selven niet ontwenen
eens anders eygen, myns selfs onvry goet.
|
|
Auteursrecht onbekend