Verklaring van de tytelprent.
HIer treet de Aloudheit uit zyn graf spelonk en hoolen,
Om Vrouw Europa's schoot met raapen wat te koolen,
Wyl y van 't Stiertje duikt, waar op ze voortyts zat,
Eêr datze van Jupyn was by den ..... gevat,
Om eens haar buikje rond te smullen van zyn knollen:
Al wat van Katten komt wil maauwen, muizen, krollen,
En koolen Moêr, met Vaâr, als of de kool de ziel
Alleenig was, die 't Raap- aan 't stadig Koolzaat hiel.
Neen gryze kwant, neen, neen, men paait geen jonge Juffers
Met praatjes voor den vaak van afgeleefde suffers,
Want schoon ze bukken voor het kruigestel, en wiel
Van uw verschrompelt vel; 't is om den poen, die viel,
En niet om 't kooltje, dat ze raapen van uw akker:
Aurora wort om 't spel van Titan niet meêr wakker,
Maar wel door 't dart'lend goud, dat Faebus haar vertoont.
Vrouw Pallas heeft al lang in Plutus buurt gewoont,
Zint men het geld bezag, met kool, en raapende oogen.
De deugden zyn van de aard ten hemel opgevloogen,
En daalen nimmer weêr, voor dat Minerva zeit:
Al wat beneden raapt is slegts op kool geheit.
Weg kool, en raapen dan! weg oud- en nieuwigheden!
De waarheit wil geen hart aan 's werelts drek besteeden;
Maar zwenkt het oog van tyd, en duizent leugens af.
De Menssen pluizen graan, dog Varkens vreeten draf.
Dat toont hier Momus aan, als Baviaan der Aapen;
De vent lykt tot den kool, maar 't raapen niet geschaapen,
Hy meet, al wat hy merkt, dog kent zyn zelven niet,
En is een dubb'le gek, om dat hy kool beziet,
En niet aan 't raapen valt, gelyk een Amsterdammer:
Hoe soberder van Sol, hoe Luna's knaap al lammer
In zyn verstand, by 't gros van Bato's zoonen, word,
Die 't even voor in 't hooft, gelyk 't hun Schryver schort,
Die, om het raaps genot, trots domme duivelbanders
Van Romen, denkt: 't blyft kool rontsom, en 't is niet anders
|
|
Auteursrechtvrij
