Beelden en stemmen

[p. 6]

III. De schommel.

Vlug als een vogel, vliegt de kleine schommel,
Een krakend plankje aan lange koorden zwevend,
Omhoog, omlaag, nu tusschen 't loof verloren,
Dan 't grasveld rakend met gewiekte schaduw.
Op 't enge plankje, nauwlijks breed genoeg
Voor 't voetenpaartje van zijn lichten last,
Staat, flink en fier, de handjes aan de touwen,
Met vonklend oog en warmberoosde wang,
't Langlokkig meisje en juicht, wen 't zomerwindje,
Vol loovergeuren, 't gloeiend voorhoofd koel streelt,
En 't fladdrend haar, gedragen door den luchtstroom,
Als gouden vleugels, rhythmisch op en nêer klept.