Beelden en stemmen

[p. 16]

XI. Speeluur.

Bevrijdend vroolijk, galmt door 't wijde luchtruim,
Met koopren klank, tot twaalfmaal toe, de klokslag.
Luid juichend stroomt de meisjestroep naar buiten
En blij gebabbel vult de ruime speelplaats.
Twee blanke blondjes slingren 't snelle springtouw
Voor 't blozend bruintje, een aardig kind met kroeshaar,
Wier speelsche voetjes hupplend op en nêer gaan.
Eene andre werpt omhoog den bonten speelbal
En vangt dien vlug in 't opgeheven handje.
Hoe lieflijk bloeit, waar gindsche bende in 't rond danst,
Met lach en zang, die krans van kinderkopjes!
Terwijl een kleintje, in 't zonnig zand gezeten,
Haar popje wiegt, vermanend: ‘Kindje, zoet zijn!’
En 't aan haar mond drukt, met een fermen klapzoen.