Beelden en stemmen

[p. 41]

XII. Avondzon.

Op 't wazig water, wiegt de westewind
Het wilgenloover zachtjes heen en weder.
En 't sluik gebladert, groen met zilvren wêerschijn,
Streelt, achtloos vriendlijk, met zijn vochte vingren
Den slanken boot, traag dobbrend op den vloed.
Door 't lichte lommer lacht der zonne roosgloed
En kleurt den zwaan die, plechtig stil, voorbijzwemt,
Met warmen glans, gelijk een zwellend zeil
Het flikkrend rood der verre vuurbaak opvangt.
Zacht klaagt de wind door wilge- en elzenloover
En wekt een wêerklank in het lisplend lisch.