Beelden en stemmen

[p. 59]

XXVIII. Heideslaap.

Nu slaapt de heide, in paerschen purperpracht,
Haar middagslaap. Eentonig sjirpt een koor
Onzichtbre krekels haar een wiegelied
En gonzend gaat, bloem in, bloem uit, de bij.
Geen windje waait; geen wolkje weeft een wijl
Een blanken sluier over 't vlammend oog
Der zon, een starend strak cyclopen-oog.
De lucht is wit van hitte; weggebrand
Is uit den hemel 't vriendlijk uchtendblauw.
Diep slaapt de heide en droomt een langen droom
Van middaggloed en ongestoorde stilt.