Beelden en stemmen

[p. 138]

IX. Winterlied.

De wolken dreven wondersnel,
De boomen bogen naar elkaar.
- O mannenliefde! o wolkenspel!
Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar.

De boomen bogen naar elkaar;
Fel blies de kille winterwind.
- Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar.
'k Had willen weenen als een kind.

Fel blies de kille winterwind,
De looverlooze lanen door.
- 'k Had willen weenen als een kind;
't Was, of die wind mijn hart bevroor.

[p. 139]

 

De looverlooze lanen door,

 

Toog ooit zoo bleek, zoo stil een paar?

 

- 't Was, of die wind mijn hart bevroor.

 

Wij gingen zwijgend naast elkaar.

 

 

 

Toog ooit zoo bleek, zoo stil een paar

 

De dreven langs, met droever zin?

 

- Wij gingen zwijgend naast elkaar,

 

Een troostelooze toekomst in.

 

 

 

De dreven langs, met droever zin

 

Dan 't laatste blaadje, dat daar beeft...

 

- Een troostelooze toekomst in,

 

Waar heil noch hoop in 't harte leeft...

 

 

 

Het laatste blaadje, dat daar beeft,

 

Zal nooit de nieuwe lente zien.

 

- Waar heil noch hoop in 't harte leeft,

 

Wie zal daar liefde en laving biên?

 

 

 

Zal ik de nieuwe lente zien?

 

O mannenliefde! o wolkenspel!

 

- Wie zal daar liefde en laving biên?

 

De wolken dreven wondersnel.