Beelden en stemmen

[p. 199]

XXXVII. Waan.

Toen bracht mijn Gids mij in een stillen tuin,
Met donkre lanen kronklend over 't gras.
En bloemen bloeiden tusschen 't struikgewas
En gouden vruchten sierden kruin bij kruin.

Ik plukte een schoone bloem, doch eer zij was
Gebroken van haar stengel, werd zij bruin.
Ik plukte een vrucht - het zonlicht lonkte schuin -
En de appel bleek vol bitterheid en asch.

Toen brandde een blos van toorn op mijn gelaat
En 'k vroeg: - ‘Hoe brengt mijn goede gids mij hier,
Waar al wat is, geen wezen heeft, maar schijn?’

- ‘Opdat uw lied, sprak hij, geen logen vier',
Opdat uw hand zich niet verleiden laat
Den Waan te plukken voor het ware Zijn.’