Blanke duiven

[p. 38]

II.
Weerspiegeling.

Ik zie het landschap in uw oogenbruin,
Veraf en lieflijk als een toovertuin.

O klare spiegels van den zomernoen,
Vol hemelblauw en weide- en boomengroen!

Gij schenkt mij ál wat ik van de aard nog eisch:
't Eenvoudigst landschap maakt ge een Paradijs.

Lief, laat mij nu 't gelaat der menschen vliên
En in uw oogen heel mijn wereld zien!