Eenzame bloemen

[p. 90]

XXXIV.

Wat blozen en gloeien uw wangskens,
Wat branden uw lipjes, mijn kind?
- Dat komt van de zon, mijne moeder,
Dat komt van de zon en den wind.

- wat klopt en wat hijgt dan uw boezem,
Zoo dat ik het hoor, o mijn kind?
- Dat komt van de snelle beweging,
O moeder, ik liep zoo gezwind.
Wat siddert en beeft in mijn handen
Uw handje! geen sneeuw is zoo koud.
- Ik doopte mijn vingers in 't beekje,
In 't beekje aan den zoom van het woud.

- Wat vonkelt een traan in uwe oogjes
Zoo blauw als de hemel omhoog?
- Ik kreeg op den stuivenden landweg
Een korreltje zand in mijn oog.

[p. 91]

 

- O geef van uw blozen, mijn dochter,

 

Aan wind noch aan zonne de schuld:

 

Nog nooit heeft een stofje zoo lastig

 

Uwe oogen met tranen gevuld.

 

 

 

Ik heb het al lang reeds begrepen,

 

Die rilling, die koude en die gloed. -

 

't Is leven en lijden: 't is liefde.

 

'k Herinner 't mij zelf nog zoo goed!