Eenzame bloemen

[p. 98]

XXXIX.

Daar zong in 't malsche lentegroen

Een lustig vogellijn.

Het zong van 't lieve Meiseizoen

En gouden zonneschijn.

O zeg, gevleugeld zangerlijn,
Waar moogt ge wel gebleven zijn?

Daar zong in 't frissche maagdenhart

Een lustig vogellijn,

Van bittre vreugde en zoete smart,

Van liefdeheil en pijn.

O zeg, gevleugeld zangerlijn,
Waar moogt ge wel gebleven zijn?

November kwam, de lucht was grijs,

De blaadren vielen neer,

De noordwind blies zoo koud als ijs,

De vogel zong niet meer.

Nu ligt hij met bevrozen vêer.
- Waar zijn de liedren van weleer?