Natuurpoëzie

[p. 60]

Lentewolken

Als grauwe blokken halfgesmolten ijs

De wolken drijven door den hemelplas.
In bleeke lucht, doorsneeuwd van nevelasch,

De stammen stijgen, rank als wilgerijs.

Doch vele sluimren op 't berijpte gras.

De laan wordt rustwijk na de levensreis.
En groen doortuilt den weemoed van dat grijs,

Waar 't hoopvol droomde in teeder struikgewas.

En tot die boomen, voor den slaap geveld

Van menschen, werpt verborgen zon een lans

En hult de plek in zilvren hemelglans.

Nu, hef ik de oogen naar het wolkenveld,

Zie 'k, in een kolk van afgronddiep azuur,

Een Engel wenken, blank van lentevuur.