Vaderlandsch A-B boek voor de Nederlandsche jeugd

[p. 16]

Agtste spel- en lees-oefening.

Een Kind moet nooit den-ken dat het veel weet; maar het moet al-tyd den-ken dat het veel moet lee-ren.

Zon-der op-let-tend-heid kan geen mensch iets lee-ren.

Als men iets zegt aan een Kind, en het luis-tert dan wel toe; of als men hem iets laat zien, en het be-kykt het dan wel; zulk een Kind is een op-let-tend Kind.

Wanneer men u iets, dat gy be-gry-pen kunt, dui-de-lyk leert; dan is het u-we ei-ge-ne schuld, zo gy het niet weet: want dan zyt gy niet op-let-tend ge-weest.

Een op-let-tend Kind zal in ee-nen kor-ten tyd en met wei-nig moei-te zeer veel lee-ren.

Maar een Kind, dat niet op-let-tend is, zal met veel moei-te en in ee-nen lan-gen tyd wei-nig of niets lee-ren.

[p. 17]

Wilt gy een ver-stan-dig en braaf mensch wor-den, dan moet gy al-tyd wel op-let-ten, als braa-ve en ver-stan-di-ge men-schen u iets zeg-gen.

Spreekt ie-mand tot u, dan moet gy stil zyn, niet fut-se-len, hem vrien-de-lyk aan-zien en wel toe-luis-te-ren.

Vraagt u ie-mand iets, dan moet gy dui-de-lyk en op-recht ant-woor-den.

Gy be-hoeft u des-we-gen niet te schaa-men, dat gy iets niet weet of ver-keerd be-gree-pen hebt.

Maar gy zoudt u moe-ten schaa-men, zo gy dan niet be-ter wil-det lee-ren.

Zo gy er-gens heen gingt en ie-mand u zei-de, dat gy op ee-nen ver-keer-den weg waart; wat zoudt gy dan doen?

Een Kind kan nooit te veel vraa-gen: want door veel vraa-gen en wel toe-luis-te-ren wordt men wys.