Devote oeffeninghe op de vijf lettere van de soete ende alderheylichste namen Iesus ende Maria

V. Psalm. 101. Domine exaudi oratiunem.

Heere verhoort mijn gebedt, ende mijnen roep laet tot u comen.

En keert u aensicht van my niet: in wat dach dat ick ghequelt worde, soo neycht uwe oore tot my.

In wat dach ick u aenroepen sal, verhoort my haestelijck.

Want mijne dagen zijn vergaen, als eenen roock: ende mijne beenderen zijn als eenen verbranden roest verdort.

Ick ben gheslaghen als hoy, ende mijn herte is dorre gheworden, om dat ick vergheten hebbe mijn broodt te eten.

[p. 136]

Van de stemme mijns suchtens, is mijn ghebeente aen mijn vleesch ghekleeft.

Ick ben ghelijck gheworden den pellicaen der woestijnen: ende ick ben gheworden als eene nacht-rave in ’t huys.

Ick hebbe ghewaeckt, ende ben gheworden als eene mussche, alleen woonende in’t dack.

Den gheheelen dach beschimpten my mijne vyanden: ende die my presen, swoeren teghen my.

Om dat ick asschen als broodt adt: ende mijnen dranck met weenen menghde.

Van d’aensicht der verbolghentheyt uwer gramschap: want opheffende hebt ghy my ghestooten.

Mijne dagen zijn als een schaduwe geweecken: ende ick ben als hoy dorre gheworden.

Maer ghy Heere blijft in der eeuwicheydt: ende uwe ghedencke

[p. 137]

nisse van gheslachte tot gheslacht.

Ghy Heere, sult opstaende Sions ontfermen: want het is tydt haers te ontfermen, want den tydt is ghekomen.

Want uwen dienaren hebben haer steenen behaecht: ende haerder aerden sullen zy ontfermen.

Ende de Heydenen sullen Heere uwen naem vreesen, alle Koninghen van aertrijck uwe glorie.

Want den Heere heeft Sion opgetimmert: ende hy sal ghesien worden in zijne glorie:

Hy heeft ghesien tot de ghebeden der ootmoedigher: ende hy en heeft hunlieden ghebedt niet versmaedt.

Laet dese dinghen schryven tot ee andere gheboorte: ende het volck dat geschapen sal worden, sal den Heere loven.

Want hy heeft neder ghesien van zyne hooge heylige plaetse: den Hee

[p. 138]

re heeft van den Hemel op de aerde ghesien.

Om dat hy hooren soude het suchten der ghevanghene: dat hy de kinderen van de ghedoodde ontbinden soude.

Om dat zy verkondighen souden in Sion den naem des Heeren: ende zijnen lof in Ierusalem.

Als de volcken versaemden in een: ende de Koninghen om den Heere te dienen.

Heeft hy geantwoort in den wech zijnder kracht: de kortheydt mijnder daghen verkondicht my.

En roept my niet wederom in de helft mijnder daghen: van gheslacht tot gheslachte zijn uwe jaren.

Van eerst hebt ghy Heere de aerde gefondeert: ende uwer handen wercken zijn de hemelen.

Sy sullen vergaen, maer ghy blijft altijdt: ende zy sullen alle gelijck een kleedt verouderen.

[p. 139]

Ende ghelijck een decksel-kleedt, sult ghyse veranderen, ende zy sullen verandert worden: maer ghy zijt den selven, ende uwe jaeren en sullen niet vergaen.

De kinderen uwer knechten sullen woonen: ende hunlieder saedt sal beklyven inder eeuwicheydt.

Glorie zy den Vader, ende den Sone, etc.