Devote oeffeninghe op de vijf lettere van de soete ende alderheylichste namen Iesus ende Maria

VII. Psalmus 142. Domine exaudi oratiunem.

Heere verhoort mijn gebedt, met uwe ooren, soo vat mijn klagelijck bidden: in uwe waerheyt verhoort my, in uwe rechtveerdicheyt.

Ende en gaet niet in het recht met uwen dienaer: want in u aensicht en sal

[p. 141]

geen levende gerechtveerdigt worden.

Want den vyant heeft mijne ziele vervolcht: hy heeft in de aerde mijne ziele vernedert.

Hy heeft my gestelt in’t doncker, gelijck de dooden der werelt, ende mijnen geest is beangst geweest op my, mijn herte is in my ontstelt gheworden.

Ick hebbe der ouder daghen ghedachtich gheweest, ick hebbe overdacht in alle uwe wercken: ende inde wercken uwer handen oeffende ick mijne ghepeysen.

Ick hebbe mijne handen uytghereyckt tot u: mijne ziele is voor u als aerde sonder water.

Heere verhoordt my haestelijck: mijnen geest is besweken.

En keert u aensicht van my niet: ende ick sal ghelijck zijn den ghenen die nederdalen in den put.

Doet my vroech uwe bermherticheydt hooren: want ick hebbe in u ghehopet.

[p. 142]

Maeckt my kennelijck den wech daer ick in wandelen mach, want tot u hebbe ick mijne ziel opgeheven.

Verlost my van mijne vyanden Heere, tot u ben ick ghevloden: leerdt my uwen wille doen, want ghy zijt mijnen Godt.

Vwen goeden geest sal my leyden in den rechten wech: om uwen naem Heere sult ghy my levende maecken in uwe gherechticheydt.

Ghy sult mijne ziele van de tribulatie uyt leyden: ende door uwe bermherticheydt sult ghy alle mijne vyanden heel vernielen.

Ende ghy sult vernielen alle die mijne ziele verdrucken: want ick ben uwen dienaer.

Glorie zy den Vader, ende den Sone, etc.

Antiph. En zyt, o Heere, onser misdaden niet ghedachtich noch oock onser ouders, ende en neemt geen wrake van onse sonden.