Het vogeljaar

Nederlandsche vogels in hun leven geschetst

[p. 30]

De boomklever.

De boomklevers vind je nu niet zooveel en zoo makkelijk als musschen en meezen en ik heb er heel eventjes over gedacht, om dezen vogel in mijn eerste groep niet op te nemen. Maar hij behoort zoo onafscheidelijk bij de meezen en kruipers en het is zoo'n aardig, vroolijk dier, dat ik hem hier zijn plaats geef, die hem eigenlijk ook ten volle toekomt. Want, dat ge hem nog niet kent, komt hiervan daan, dat ge 's winters te weinig naar buiten gaat. Bezoekt ge in Januari de Vuursche of het Bloemendaalsche bosch, dan kunt ge hem niet missen.

Het is een lust, dezen vogel de eiken en beuken te zien op en neer draven. Omhoog en omlaag, vooruit of achteruit, het gaat alles even gemakkelijk en onophoudelijk klinkt zijn krachtig geroep door het holle bosch.

Blauwspecht noemen de menschen hem en hij heeft wel veel van een specht: de klimmanieren, de lange, rechte, spitse snavel, waarmee hij groote stukken uit de schors kan hakken. Maar hij klimt toch anders, want die anderen klimmen alleen omhoog en dan, hij steunt nooit op zijn staart, wat boomkruipertjes en spechten altijd doen.

Zijn lokroep is een helder en krachtig ‘siet, siet’, veel krachtiger dan dat van den boomkruiper en als hij tevreden is, wat nog al vaak gebeurt, laat hij een zeer vermakelijk

[p. 31]

krijgsgeschreeuw hooren. ‘Watsje, watsje



wattewat, wat, wat, wat, watsje wat’, een dolle roep, het lijkt nog het meest op het geluid dat een steentje maakt, dat op 't ijs geworpen, ver weg rolt.

Hoe mooier en zachter het weer wordt, des te vaker hoort ge dit geluid, maar in 't hartje van den winter sluipen de klevers wel eens in stilte over de grauwe stammen. Hun rugzijde is blauwgrijs, de buik mooi kastanjebruin, de keel is wit en in den nek zitten een paar zwarte streepen; doordat de vogel zoo dikwijls wendt en keert zijn deze kleuren gemakkelijk waar te nemen. En zoo u daarvoor het licht ontbreekt, dan is de vogel nog gemakkelijk te herkennen aan zijn plompen vorm en langen snavel.

Evenals de meezen eet hij niet alleen insecten en spinneneieren, maar ook allerlei zaden en hij is een heele held in het uiteenplukken van dennekegels. Hij plukt zoo'n pijnappel van den boom, zet hem vast in een spleet van een boomschors en hamert dan uit alle macht de schubben

[p. 32]

uit elkaar, om bij de kleine gevleugelde zaadjes te komen. Gij kunt dikwijls in de schorsspleten van die aangehakte dennenappels vinden, en hebt ge ze eenmaal gezien, dan treft ge ze bij dozijnen aan op den grond. Ik vind die pijnappels hier vaak in de diepe spleten der accaciastammen.

Beukenootjes en hazelnootjes heeft hij ook heel graag en

Foto A. Burdet.
Boomklever op de voedertafel.

hij is er behoorlijk van op de hoogte, dat je na November die dingen kunt vinden onder de dorre bladeren.

In den wintertijd is hij een druk bezoeker van de voederplaatsen en een van de duurste klanten. Hij vergenoegt zich er niet mee met eenvoudig behoorlijk zijn bekomst te eten, maar sleept alles weg, wat hij maar kan, om voorraden aan te leggen in allerlei hoeken en gaten, liefst in schorsspleten.

[p. 33]

Als je 's morgens een pond pinda's op 't voedertafeltje strooit, is er 's avonds niet één meer van over. Het verdient daarom aanbeveling, om die apenootjes aan een draad te binden: een guirlande van apenootjes. Hij is dan wel gedwongen, de zaden éen voor éen uit de peulen te beitelen; dat geeft hem wat afleiding en lichaamsbeweging en komt ons voordeeliger uit, terwijl hijzelf er geen kruimel minder om eet.

Het nestelen van boomklevers is al bijzonder aardig, om te zien. Ze nemen een oud spechtennest, een takkengat, een nestkastje en overtuigen zich er eerst van, of de opening wel precies zoo wijd is, als ze wenschen. Is de opening te nauw, dan beitelen ze rondom het hout weg, totdat de gewenschte afmeting is bereikt; in 't tegenovergestelde geval halen zij klei en modder van den grond, juist zooals de zwaluwen doen en metselen dan een vernauwingsring om den ingang. Een enkelen keer beitelt een boomklever in zeer vermolmd hout een geheel nieuwe holte, zooals sommige meezen ook wel doen en er is ook een geval bekend, dat een boomklever een heel nest uit klei bouwde, op zwaluwenmanier. Hij weifelt dus tusschen 't metselaars- en timmermansbedrijf. Zijn aardigste trek is echter wel, dat ook hij zich in de naaste omgeving der menschelijke woningen volkomen op zijn gemak gaat gevoelen. Zelfs in de steden wil hij komen.