Minneke Poes

[p. 24]

[4]

De morgen geraakt niet aan zijn licht. Hij zoekt en tast in de witte nevels naar zon en waterspiegels.

Ach! wist hij eens hoe schoon hij is! Hij heeft zich in een sprookjesgewaad gestoken.

De spinnewebben, die men anders niet ziet, zijn nu wit aangedauwd.

Ik wist niet dat er zooveel spinnewebben konden bestaan.

Bij miljoenen en miljoenen liggen zij als kanten en voolen over het heidekruid.

Ze hangen over de jonge mastjes als engelenhaar. Hiervan weeft men de kleeren voor de tooverfeeën. Men juicht over den schoonen droom; heel het huishouden wordt wakker gemaakt om dat te komen zien...

En in den schemer van het dennenbosch, dat tot in onze keuken komt, hangt er stil en eenzaam, en

[p. 25]

daarom juist zoo indrukwekkend, een groot spinneweb, tusschen twee stammen gespannen.

De draden van het net, die anders strak gespannen staan, zakken nu door van zandkleine dauwdroppeltjes. Heilig als een zilveren ster, die optrilt uit den schemer. Een exotisch borduurwerk, een filigranen gedachte, een briljanten zucht... Men brengt de hand aan den hoed, een knie heeft goesting om te buigen... Een konijn komt er voor recht zitten op zijn achterste pooten en prevelt van verwondering...

Maar ineens steekt de zon een koperen bazuin door den mist.

Rap! Rap! Vouwt nu alle stilte op, want de morgen is gekomen!

En in de diepe bosschen van 't kasteel, van een klare beek doorkabbeld, waar eik en lork en berkenboomen staan, met tusschenin drie-meter-hooge varens, boschlelies en ander kruid, is het een blinkend ontwaken van den maag-

[p. 26]

delijken morgen. Een tintelend feest van zonneklad en zonnepijl door dampen dauw. Natte glinsteringen en gedrop van diamant over 't duizendvoudig groen, en aan de zachte keurkelken van de bloemen. Geursluiers, bestikt met ranken vogelenlied, wimpelen traagzaam op den voorzichtigen asem van den nieuwen dag.

De patrijzen laten aan konijntjes zien dat zij ook kunnen vliegen.

Maar daar komt het Zwart Lam, de boschwachter, fluweelig van uit het struikgewas, met zijn tweeloop te voorschijn, en knalt de schoonheid kapot.