Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1

[p. 27]

Aan myne geliefde.
In eene krankte.

'k Voel langzaam my de koorts begeven,

Die my aan 't nare krankbed boeit;

'k Gevoel myn redenkracht herleven;

'k Voel dat myn denkvermogen groeit.

Wat zal ik 't eerst myne aandacht schenken?

Wie of het eerste voorwerp zy

Waaraan ik denk, nu 'k weêr kan denken?

Gy zyt het, dierbaar meisje! gy!

[p. 28]

 

Duld, daar 't my geenszins mag gelukken

 

U in myn open arm te zien,

 

U aan myn minnend hart te drukken,

 

Dat ik my van myn pen bedien.

 

't Zou wis tot grooter vreugd u strekken

 

Maalde u myn mond myn minnedrift;

 

Ook is de liesde meer te ontdekken

 

In 't sprekend oog dan in 't geschrift.

 

Doch krankte stoort thans dit genoegen;

 

Dan 'k baar toch u en my gelyk

 

Al 't heil 't geen ik ons toe kan voegen,

 

En dit 's een nieuwe liefdeblyk.

 

Wanneer gy dit geschrift zult lezen

 

En hier of daar iets wezen moog'

 

't Geen, beter dan het is, kon wezen,

 

Hou dan myn ziekte steeds in 't oog.

 

't Is zeker dat de ligchaamssmarte

 

Ook invloed heeft op onzen geest;

 

'k Gevoel dit, meesteres myns harte!

 

En in het vaerzenmaken 't meest.

[p. 29]

 

Doch zo men kan toegevend wezen

 

Dan zyt gy 't zekerlyk: hoe vaak

 

Kost gy myn slechte vaerzen lezen

 

(Schoon ik gezond was) met vermaak!

 

Ik zal ook steeds uw goedheid loonen,

 

Hoe teder gy my mint, vrindin!

 

'k Zal, tot vergelding, steeds u toonen

 

Dat ik u even teder min.

 

In 't hevigste der wreede smarte,

 

Die 'k in myn felle koortsen ly,

 

Leeft steeds de liefde in 't minnend harte

 

En uw beminlyk beeld daarby.

 

Hoe sterk de brand der koorts moog' wezen,

 

Die vaak door all' myne aders woed,

 

Zy zwicht noch verr', myne uitgelezen!

 

Voor myn' ontstoken liefdegloed.

 

Wanneer de koorts my doet vermoeijen,

 

Ik 't warme zweet van 't voorhoosd wisch',

 

Dan voel 'k, hoe 't ligchaam ook moog' gloeijen,

 

Dat noch myn harte zieker is.

[p. 30]

 

ô Ware ik spoedig, als voordezen,

 

Gezond van ligchaam, vry van pyn!

 

Doch, schoon myn krankte moog' genezen,

 

'k Wensch nooit gezond van hart te zyn.