Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1

[p. 32]

Galathée.

Damon leidde zyne kudde

Langs een' groenen heuvel heen,

Juist toen op den top des heuvels

Jonge Galathée verscheen.

't Veertienjarig vrolyk meisje

Zet zich op den heuvel neêr;

En haar schoone blanke kudde

Graast al dartlend' heen en weêr.

[p. 33]

 

Damon slaat zyn oog naar boven,

 

Ziet haar op den heuveltop,

 

En geleid terstond zyn kudde

 

Ook den groenen heuvel op.

 

 

 

‘Goeden morgen!’ roept de herder:

 

‘Goeden morgen, aartig kind!’

 

‘Goeden morgen!’ roept het meisje:

 

‘Goeden morgen, lieve vrind!’

 

 

 

‘Gun my,’ zegt de vlugge herder,

 

Naast haar zittende op den grond:

 

‘Dat ik uw betoovrend mondje

 

Eens mag kusschen met myn' mond.’

 

 

 

‘Kusschen? hé!’ herneemt het meisje:

 

‘Spreek, myn vrind! wat noemt gy dus?’

 

‘Is het mooglyk!’ roept de herder:

 

‘Meisje! kent gy noch geen kusch?

 

 

[p. 34]

 

Druk uw lipjes op de mynen:

 

Zo is 't goed... thans doe ik 't u...

 

Dat smaakt hemelsch!... uwe beurt weêr...

 

Zeg my eens, hoe smaakt dit nu?’

 

 

 

‘ô Myn vrind!’ roept thans het meisje,

 

Daar zy kuschje op kuschje geeft:

 

‘ô Wat was het mensch vernuftig

 

Die dat uitgevonden heeft!’