Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1
(1800)–Hendrik Tollens–
Auteursrechtvrij
[pagina 53]
| |
[pagina 54]
| |
Kolyn gaat peinzend langs Let veld,
Hy minde Eglée sints weinig dagen;
In alles was de herder held,
En echter durfde hy 't niet wagen,
Eglée haar weêrmin af te vragen.
De stoute minnaar mint niet teêr.
't Is echter zeker dat de vrouwen
Altyd van stoute minnaars meer
(Ik zeg dit ieder in vertrouwen)
Dan van de bloede minnaars houên.
In 't peinzend wandlen valt Kolyn
't Gerucht van schapen fluks in de ooren;
‘Egléës kudde! goôn! kan 't zyn!...’
Hoe kon den herder dit bekoren!
Hy tracht haar daadlyk op te spooren.
| |
[pagina 55]
| |
Kolyn treed voort, ontdekt Eglée;
Hy ziet haar door den slaap bevangen,
Drukt op haar hand een kuschje of twee,
Boet eindlyk gantsch zyn zoet verlangen,
En drukt een kuschje op hare wangen.
Eglée ontwaakt, doch houd zich stil.
‘'k Zal’, dacht ze, ‘al 't geen hy doet gedoogen:
Hy doe dan ook al 't geen hy wil;
Hoe! ik zou hem te stuiten pogen?
Ik slaap, 't is niet in myn vermogen.’
‘Goôn!’ roept de herder: ‘goôn! kan 't zyn!
Ik kusch haar, die 'k steeds teêr zal minnen!
Het meisje, om wie ik daaglyks kwyn!
De schoonste van de herderinnen!...
Neen! 't is bedwelming myner zinnen.’
| |
[pagina 56]
| |
Hoe treft Eglée dit zoet geluid!
Zy mint den herder daadlyk teder:
Zy veinst te droomen, en roept uit:
‘Kolyn! wie is dan gy toch wreeder?
'k Min u, en gy mint my niet weder!’
‘'k Droom!’ roept de herder: ‘'k droom gewis!
'k Laat door bedrog myn' geest misleiden...’
‘Neen’, roept Eglée: ‘dat hebt gy mis:
'k Wil thans u van uw dwaling scheiden:
Kolyn! wy droomen geen van beiden.’
|
|