Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 93]

Tersander.

Myn Nina, naauwlyks vyftien jaar,

Is al myn vreugd en lust.

Wat blydschap smaak ik als myn mond

Haar kusschend mondje kuscht!

Van all' de spellen myner jeugd

Streelt geen zó zeer myn' zin

Als 't geen dat ik met Nina speel,

't Is 't zoete spel der min.

[p. 94]

 

Dat vry myn moeder knorre en kyv',

 

Daar 'k steeds by Nina ben;

 

'k Ontvlugt haar byzyn echter nooit,

 

Waar 'k al de vreugd van ken.

 

 

 

Zy zegt my, 'k ben naauw' zestien jaar,

 

En dat volstrekt een kind

 

De dwaasheid niet het minste voegt

 

Dat hy een meisje mint.

 

 

 

Zou liefde dan een dwaasheid zyn?

 

Neen, zeker, 't is niet waar!

 

Myn hart gevoelt het tegendeel

 

In Ninaas byzyn klaar.

 

 

 

En, schoon 't een dwaasheid wezen mogt,

 

Wat kan het my toch schaên?

 

Is dan de jeugd niet best geschikt

 

Om dwaasheid te begaan?