Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 3
(1805)–Hendrik Tollens–
Auteursrechtvrij
[pagina 24]
| |
[pagina 25]
| |
Och, jaag niet dwaas naar valschen roem;
Och, doem
't Genot niet gruwzaam uit ons midden;
Eer de oudermin, die Cipris kind
Verblind,
Als 't, elk de schoonheid doende aanbidden,
Zyn moeder maakt bemind.
Hoe zoet vergeld hy aan ons hart
De smart,
Zo hy, ten toets, ze ons ooit doet lyden!
Wat schenkt hy, wie hem trouw betoon',
Een loon,
Waarvoor we een vryheid niet benyden,
Min' dan zyn kluister schoon!
Kusch, kusch zyn boeijen, blyf niet koel,
Gevoel
Al 't heil, uit zyn gebied gesproten;
Ken al zyn zoetheid, smaak ze, buk
Voor 't juk,
Dat streelend prangt, hoe vast gesloten,
De keten van 't geluk.
| |
[pagina 26]
| |
't Voelt álles zyn geheiligd vuur:
Natuur
Heeft zélf zyn recht haar hulp geschonken;
Zy heeft hun krachten, saamvergaêrd,
Gepaard;
En háre hand spreid zyne vonken
Door hemel, zee, en aard'.
Wat woeste schaar', wat wreed geslacht
Veracht
Zyn' invloed, met barbaarsche zeden?
Och, waar zich 't menschdom ook bevind',
Het mint:
't Verschille in aart, in zinlykheden,
In liefde is 't éénsgezind.
't Is álles liefde, wat ge aanschouwt:
Het woud
Weêrkaatst zyn beeld aan alle zyde;
Zie hoe dat voglenpaartje springt
En dringt
En kuscht en streelt en vryt om stryde,
Terwyl 't zyn liefde zingt.
| |
[pagina 27]
| |
De leeuw, die 't bosch met schrik vervult
En brult,
Voed liefde in de yzren ingewanden.
Geen tyger mint zichzelv'-alleen,
ô Neen:
Dien gloed, die all' wat aêmt, doet branden,
Heeft wolf en lam gemeen.
Het zeegedrocht is zelfs geraakt,
En blaakt
In styfgevrozen Noorderplassen.
De sterke kemel en de mier,
Het dier
Voor 't oog niet zigtbaar, schoon volwasschen,
Besluiten 't eigenst vier.
Het lover kuscht met zagten mond
Den grond,
De wyngaard knelt den olm in de armen.
Wat was, wat is, wat wezen zal,
't Heelal
Voelt zich door éénen gloed verwarmen,
Die 't waarborgt voor den val.
| |
[pagina 28]
| |
't Mint alles: hemel, zee, en aard',
Het paart,
Maar gy-alléén blyft onbewogen;
Vrees, vrees den god, dien ge, onbedacht,
Veracht;
Zyn moeder-zelve eert zyn vermogen,
En gy braveert zyn magt!
|
|