Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Mem oan lytse Nynke

Lytse leave Nynke,
Jou dy sêftkes dol;
Lit de sliep dy tsjoene
Dreamen, willefol.

Mem kin dy net widzje,
Krêften het hja net;
Mar hja kin dy triuwe,
Djip, djip oan har hert.

Kryt net, ynleaf berntsje,
Jou dy sêftkes dol;
Drink fan molke en wetter
Dy it bûkje fol.

Tate mei dy n't barre,
Want dy het hja net;
Mem joech dy it wêzen,
En mear kin hja net.

Want hja leit te hoastjen,
Al har krêft is wei,
Joech hja al har libben
Dy, leaf berntsje mei?

[p. 94]

 

Stil mar, stil mar, poppe,

 

Jou dy sêftkes dol;

 

Dreamen sill' dy roppe,

 

Freonlik, willefol!

 

 

 

Ingels sille komme

 

Ut de himel wei;

 

Berntsjes, lyk as do ek,

 

Mar de Hear sa nei.

 

 

 

As hja mei dy boartsje,

 

Flodderje om dy ta,

 

Mei dy djoeie en geie,

 

En sa'n wille ha -

 

 

 

Lit se dan dyn memke,

 

't Swakke stumper, sjen,

 

Biddend nei de Heare

 

Yn de himel tsjen;

 

 

 

En him foar dy freegje,

 

Djip, út herte grûn:

 

‘Heit dêr yn de himel,

 

Meitsje mem wer sûn!’

 

 

 

Sliep dan, sliep dan ingel,

 

Jou dy sêftkes dol;

 

Ingels sille komme,

 

Freonlik, blier en gol.

 

 

 

Sankjes sill' se sjonge,

 

Wjukkelje om dy ta,

 

Freegje oan har, myn Nynke:

 

Sil 'k gjin mem mear ha?