Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Widzesang fan 't seemanswiif

Sliep sêft, myn berntsje, ei slomje sa swiet!
Heit is dêr bûten op 't skolperich wiet.
Swalkjend yn
Rein en wyn
Dreau er fier wei -
Sliep sêft, myn berntsje, mem is dy nei!

Smûk leit myn boike, mei 'n mûlke as in kers;
Prûs as in blomke, dat weikrûpt yn 't gers.
Soarch en noed,
Leed en tsjoed
Binne fier wei -
Smûk leit myn boike: mem is sa nei.

Ynleave jonge, hoe glimkest sa blij?
Dreamst fan in ingel, dy't wacht hâldt oer dy?
Kypje mar
Blier nei har;
Glimkje tsjin my -
Ynleave jonge, mem is by dy.

No hest gjin soargen, mar gau komme hja;
Ienkear moatst ek nei de wetterkolk ta.

[p. 130]

 

aant.

 

Dan moatst yn

 

Rein en wyn,

 

Fier fan my wei -

 

No hest gjin soargen, mem is dy nei.

 

 

 

Tink om my, leave, as ienkear dyn skip

 

Swalket oer libbens wyld skomjende djip.

 

't Wetter wâl't,

 

Stoarmwyn bâlt,

 

Dea is neiby -

 

Tink dan, myn leave, mem is by dy!

 

 

 

Ynleave jonge, ast swalkest op 't wiet,

 

Kin 'k dy net hoedzje tsjin ûnk en fertriet.

 

Ut dyn hert

 

Wyk ik net,

 

Al bin 'k ek wei -

 

Ynleave jonge, mem bliuwt dy nei.