Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 50]

Vernietigend is deze stad

Vernietigend is deze stad
gehuld in donkere, nachtelijke rook
waarin standbeelden mompelend hun krakende verzen opzeggen
waarin de stenen van de straat sputterend en
spugend opkruipen tot gedrochten van heksen met
marmelade bulten over hun borsten
gekweld door kwijl
dat bij vlagen onverzettelijk zingt
over jassen en kudden hermelijnen
gedreven onder de stok van de stank.

Aliesje!
jij bent 't kind
't donker kind
dat tussen sterven en zingen
wappert aan de tepel van de
grootste, wind schrokkende heks!

Dat kind, dat zingt in de wind
de krankzinnige ode over tepels en vogels
een lied dat rafelend afbreekt...

Dat kind, dat zingt in de wind
over lantaarns hakkende dwergen
die zorgeloos oprukken onder 't groene vaandel
van gekscherende ganzen en telepatische tenen
telefoonmasten en gekrenkte liederen inslaand,
en liederlijke oden over gebroken drempels smokkelend..

Dat kind,
dat oksels om zweet bedelt
dat van 't schaamvocht drinkt
van de melk en nacht morsende heks
dat kind... Aliesje
dat kind...

[p. 51]

 

Nee, nee, niet dat kind:

 

 

 

Aliesje: zíng,

 

zíng in de wind!!!