Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 104]

VIII

't Was voort laat en je was vermoeid,
maar d'r had dan ook al heel wat bloed gevloeid
en meen'ge zoute traan; maar nu, je liet je gaan.
Iedereen ademde verlicht, want: hoe kon 't bestaan!

Weliswaar had ik de hele dag, geboeid,
naar je staan kijken, naar wat je had gepresteerd -
je had in vergelijking met vroeger alleen maar bíjgeleerd! -
maar zelfs ik dacht: ‘Je lijkt wel helemaal moegestoeid’.

Dat gaf je zelf ook toe, je zuchtte
en keek verdrietig naar de luchten

die daar ingelijst hingen; verveeld
wees je de toasjes af, die in de rondte werden gedeeld.

Je wist wel beter: zojuist was je de keuken ingeslopen
om de toasjes stilletjes in wat parathion te dopen.