Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 143]

Dáverend

Jouw bijbel is 't kookboek, van kokkerellen wist
je alles van. Je kende alle groenten, vanaf 't teentje
knoflook tot 't bosje selderij en 't winterpeentje,
en nog veel meer. Ook deze middag. Je begon met gist,

daarna 'n snufje peper, 'n vleugje foeli, 'n ‘waasje’
meel, 'n nootmuskaatje, 'n blaadje peterselie, 'n ‘vlokje’
zout, 'n maggieblokje, en van 'n ui 't onderste rokje,
want dat is 't lekkerst; daarna nog 'n theelepelglaasje

trassi en wat asem. Maar toen je daar voor m'n onthutste
ogen alles maar zo'n beetje ruwweg door elkaar heen klutste

en ik je vroeg - ik schoot finaal in de verkeerde roos! -
of 't vuur niet wat te hoog stond, toen werd je boos.

Je zei: ‘'t Vuur staat nog lang niet hoog genoeg!’,
maar, wát 'n schrik toen daar, dáverend, de vlam in de pan slóeg!

(en heel 't behang vol spatten en spetters kwam te zitten:
je zult 't wel afleren steeds op mijn aanmerkingen te vitten!)