Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 187]

Enkele liederen
zeven sonnetten

[p. 189]

Aan 't strand

Nacht. De rotsen ritselden met hun geweren;
de varens, kaartspelers, slepen hun dolken van been
en gnuifden; 'n schelp, in de verte, onder 'n steen,
lag te masturberen, lag z'n revolver in te smeren.

De mossen kirden, stemden hun valse violen.
Algenvrouwtjes, 'n mannetje tussen de benen,
hielden plots de adem in: ieder leek te verstenen:
jíj stapte uit 't water, spiedde heel steels, heel verstolen

om je heen, verscholen onder je arm 'n koffergrammofoon; zacht
zette j'm op 't zand; je werd immers verwácht!

Je danste, je blonk; terwijl de oesters zongen (woeste
zingers), werd je hevig door mossen besprongen (woeste

springers); keer op keer werd je zacht verkracht;
je ontlaadde geweren: 't gebeurde haast elke nacht.