Amoris divini emblemata

[p. 4]

Ad lectorem et spectatorem.

Naturalis Amoris Emblemata à me adhuc adolescente concepta abhinc annis aliquot, amici causa, praelo commisi; quae optimo cuique minimè displicuisse intellexi. Haec cùm Sua Celsitudo, vt amicorum relatu percepi, coràm inspexisset, petissetque, illane Emblemata commodè ad sensum spiritualem ac diuinum trahi possent, cùm diuini & humani Amoris iidem pene sint erga rem amatam effectus: nolui tacitae Principis voluntati, officióve meo deesse, & in gratiam illius nonnulla Diuini Amoris Emblemata, additis è sacra Scriptura & SS. Patrum scriptis depromptis hinc inde testimonijs, concinnare ac designare visum fuit. Accessere his ad illustrationem peregrino idiomate versiculi, Hispano, Belgico, & Gallico. Castellanos Alphonsus de Ledesma, poëta peregregius, Gallicos Dominus Carolus Hattronius J.V.L. Duci Arschotanae à Consilijs, suggessere; vernaculi domi nostrae, velut vernae, nati. Haec itaque S. Celsitudini, quae operis fuit & initium & calcar, humiliter dedicata, Benigne Lector accipere & spectare poteris. Vale, & alia à manu nostra suo tempore exspecta.

[p. 5]

Carmen de amore.

Cvnctarum genitrix rerum Natura, vel ipsa
Ars, de perfecto vndeundique corpore (cuius
Frigida non superant calidum, néve humida siccum)
Ens, quodcunque volunt, abstractum educere possunt.
Quippe vbi secreuit penitus natura calorem,
Quod reliquum est frigus, procul amouet, atque
Ex vno geminas educit corpore formas,
Formas distinctas naturâ materiáque.
Hinc cernas, quando est iam facta potentior vna,
Surgere continuò pugnas, vnamque grauari
Oppugnante aliâ: facilis nam ingressus vtrimque
Mutuum ad exitium & certamina mutua sur git,
Ambae cùm famili sint prorsus origine natae.
Sic Amor atque odium, quae nunc disiuncta, fuere
(Nominis & certae mensurae expertia quamuis)
Tempore primaeuo natura iuncta sub vna.
Huic animo inclinat penitus Diuina voluntas;
Vnde, fugato odio, totum secreuit Amorem
Ipsa sibi, & sese toti circumdedit vltro:
Huic propriam aptauit formam, voluitque deinde
Virgineo prodire vtero, vt succurreret orbi,
Tristiaque huimanae repararet damna salutis.
Ast vbi, iam secluso odio, sua cornua victor
Tollit Amor, regnumque tenet; velut vmbra, per omnes
Terrarum anfractus, odium superimminet illi.
Non tamen vsque adeò illius contemnere fas est
Naturam, at vitijs par est opponere eandem,

[p. 6]

 

Atque odisse malum. Bona sunt quin vtraque semper.

 

Ast Amor, vt flamma & melioris vt indolis ignis

 

Omnia sustinet, & cunctis alimenta ministrat,

 

Nil nisi pernicies odio cùm prodeat ipso.

 

Viuisicans Amor est Christus summus que salutis

 

Auctor, & aeterno radians de lumine lumen,

 

Quo sine letifero pereunt mortalia casu,

 

Quo sine cuncta ruunt vinclis elementa solutis,

 

Ipse est flamma potens, cuius virtute reguntur

 

Humanae in terris animae, cuiusque vigore

 

Spiritus aethereas gestit conscendere sedes.

 

Quare ago Christe Deus, quem flammam ignemque vocamus,

 

Inijce diuinos nostri penetralibus aestus

 

Cordis, vt aeternùm mens in te fixa quiescat.

[p. 7]

⁺Quemadmodun autem potest haberi illius pulchritudinis Amor, in qua non solum non inuideo caeteris, sed etiam quaero qui mecum appetant, mecum inhient, mecum teneant, mecum perfruantur, tanto mihi amiciores futuri, quanto erit nobis amata communior: prorsus tales quaerit illa cuius verè casta est, & sine vlla contaminatione coniunctio.

Quando el mar se parte
Arrojos se haze,
Mas en el mar del amar,
Donde Dios el golfo a sido,
Aunque este mas repartido,
En cada parte ay vn mar.

+ August.