|
| |
| |
| |
Deughden en Puncten, daer de Huysmoeder mede behoort verciert te zijn.
Simppelijck, ghezedigh al van ghelate,
Niemandt te merckenen op de strate,
Schouwen den Man vroegh ende t'allen tyden,
Die nae haer liefde staet, end' eere wil afsnyden,
Stil van woorden, van sprake schaers,
Rechtveerdigh sonder eenigh wanewaers,
Geerne te hooren Gods heilighe woordt,
Devoot sitten ter Kercken, daer ment hoort,
Meyden schand'lycke woorden, end' onnutte temen,
Niemandt zijn eere te willen benemen,
In haer huys doende goede wercken,
Ghetrou haer Bedde ghenoot t' allen percken,
In alle haer doene houdende mate,
Sober van dranck, ende sober van ate,
Nemen noch gheven van eenigen Man,
Van daer sy 't niet met eeren doen can.
Van ghemoede minelyck en sachte,
Versinnigh en suyver in haer ghedachte.
Den armen sal sy geerne gheven,
Het Apenspel en sal sy niet aencleven,
Nimermeer ledigh, naerstigh in loopen in jaghen,
Redigh en spredig by nachte en daghen,
Houdende haer eer stijf met trouwe,
Dan wortse ghepresen te zijn een goede Vrouwe.
| |
| |
| |
Acht Puncten ende Deughden, die een Schoolkindt behoort te kennen.
Acht puncten staen tot een School-kindt;
Vroegh op staen, ende ter Scholen ghesint,
T'hayr te kemmen, ende wasschen die handen,
Godt bidden, dat hy ghenade seynd in dees Landen,
Vlytigh gaen in leeringhe alle daghen,
Behouden dat den Meester gaet voordragen,
Hebbend Godes vrucht in alle dinghen,
Soo en behoeft die Meester niet seer dringen.
| |
Een beclagh van de Schoolmeester, dat hy de kinderen niet straffen mach nae 't behooren.
Is 't niet een beclaeghlyc dingh voor ons Schooldienaren,
Wy, die 't saghen van herten also garen,
Dat de kinderkens in tucht ende leeringh voortgingen,
Nochtans connen wy 't niet (alsoo 't behoort)
Want de ouderen doen ons beletselen groot.
Als den kinderen meest straffen is van noot,
Soo ist lieve Meester spaert een weynigh mijn kindt,
Al leert het niet te ras het is my wel ghesint,
Ic en gever niet om al leerstet de Catechismus van buy-(ten,
Al comtet wat late daertoe geen statuyten,
T' moet smorgens wat slapen, het is noch jongh,
Al ist oock wat onledigh ter Scholen, en doet een sprongh,
Sie door de vinghers, ghy cryght evenwel u gheldt.
Hoe souden wy Schoolmeesters van herten niet zijn ont-(stelt,
| |
| |
Als ons sulcke reden van d'Ouderen ontmoeten,
Want men mach se straffen nae haer boeten.
D'ouderen ghevense hedendaeghs al haer willekens,
Men straft haer niet, men spaert haer billekens,
Sij sweeren, liegen en loopen rabbauwen by der wegen,
Men coopt haer geene Boecken, als men van oudts plegen
Boevery leert men haer, maer geen Schriftuer,
Sy spelen, sy rennen, ende leven sonder getruer,
Haer jonckheyt sonder weldoen gaet verloren,
Een onghebouden Acker draeght selden goedt coren.
Dus seggen wy Schoolmeesters met groot claghen,
Het Schoolhouden archert van dagh tot daghen.
|
|
Auteursrechtvrij