|
| |
Antvvoorde aen den Laster-Logen-dichter Ian vander Veen, Op syn Verkeer-spel.
WAnneer my quam ter hant den Hollantschen Verkeer,
Die ghy Jan-vander Veen, als man van weynich eer,
Hebt aen den dach gebrocht; heb ik het overlesen,
Dies ik u weerdich kend, by alle man mispresen.
Als ook wie dat het hoort, die roepen over luyt,
Wat vuylder vlugh' is dat, hanght op den diefschen guyt.
Een minnaer van de konst die greep het uyt mijn handen,
En voeghden't aen de vlam, ep wilde 't soo verbranden,
Een ander seyde neen, en trock het van de keers,
Het kompt my noch te pas om vaghen mynen eers.
Ghy onbeschaemden bock, en sout ghy u niet schamen?
Door u mismaekt gedicht gansch Brabant soo te blamen,
Ghy spout daer vyer en vlam op die ghy niet en kent,
En alles wat ghy seght, en heeft noch slot noch endt.
Waer me ghy lompen boer soo sout ghy dat uyt voeren,
Dat wy al baltaert zyn, en al de Vrouwen hoeren?
Maar als een vuyl secreet, van overvloet gheperst,
| |
| |
Door volheyt van den dreck, wel door de mueren berst:
Soo berst uyt u gemoet, en vuyl onnutte seden,
U laster leugen tael, een deel bescheten reden,
Die geeven eenen stank, en stinken als een pry.
Ter weirelt soo en leeft, geen plomper beest als ghy.
Ghy vrouwen eere dief, ghy hebt misschien meer vaders.
Als in u bastaerts lijf zyn zenuwen en aders.
Ghy onbeschaemden fielt, ik acht dat in ons Stadt
Niet soo veel hoeren zijn als ghy hebt vaders gh'adt,
Met onse Retorijk bestaet ghy ook tespotten
Waer door ghy toont te zijn een van de meeste sotten.
Ghy schraebsel van 't geboeft ghy schuymsel van het grauw,
Den minsten van ons al die waer u noch te gauw.
Noch ist u niet genoech te lasteren 't gemeente:
Maer raeckt de Princen aen, verachthaer tot vercleente:
Den Graef Jan van Nassau spreekt ghy sijn eer te naer.
Ghy acht den vromen Helt al oft hy niet en waer;
Daer noch soo korts gele'en veel duysent mannen vluchten,
Als sy van syne komst maer hoorden de geruchten,
S' en hadden nauws gehoort het briesschen van sijn peert,
Oft yeder was verbaest, en keerden sijnen steert,
Waerom soo spot ghy met Graef Jan
Het is nochtans soo braven man,
Hy heeft soo menichmael getoont
Sijn kloeke daden weert gekroont:
Want als maer uwen Prins vernam
Dat desen Graef in Vlaend'ren quam:
Soo was hy, soo het scheen, vervaert,
Want hy wel kenden sijnen aert.
Dit was het geen dat hem bewooch,
Dat hy weerom te rugge tooch.
Maer al ist dat u Prins uyt Vland'ren is ge weken
Daer aen en blijkt niet dat hem sou een hert ontbreken.
Hy heeft hier voor getoont sijn kloeck en moedich hert
| |
| |
Wanneer hy door fortun' soo hooch verheven wert,
Als hy verkregen heeft verscheyden schoon victori,
Tot roem van sijn geslacht, en tot sijn eer en glori.
Waerom ghy hange bast acht ghy dan herteloos,
Dijn hoogh-geboren Prins? en soeckt door valscheyt boos,
Uwen vileynen schamp een ander op te dragen?
Seght schrobber, vuylen uyl, antwoort my op myn vragen
By wie, waer, op wat dach, is desen schamp vertoont?
Seght logen-dichter seght, waer u getuygen woont:
Soekt vry gans Brabant door, g'en sult daer vinden geene,
Ghy zijt den lasteraer, ghy seght dat maer alleene.
Hierom hebt ghy verdient een alsoo vrooten straff.
Als men oyt eenich fielt om sijn misdaden gaff.
Ghy lastert uwen Prins, en schijnt hem te verschoonen,
Maer 't quaet dat sal op 't left noch fijnen meester loonen.
Wel Hollandt wat is dit? hoe sal ik dat verstaen;
Dat ghy soo snooden boef laet over straten gaen:
Die uwen vromen Prins, den braefsten van u Helden,
Soo schandich dorst versmaen en sonder hert uytbelden.
Ost ommers soo hy seyt, den al te plompen fiel,
Dat het gesonken was, tot onder inden hiel.
En om dat desen guyt dit ongestraft sou seggen:
Gaet hy dat op den hals der Retorijkers leggen.
Hy seyt dat wy tot schamp dit hebben uytgebeelt.
En op ons trots Tonneel, soo openbaer gespeelt,
En tot des Princen smaet fijn beeltenis doorsneden.
En soo fijn hert gesocht in al te mael de leden.
Hy lieght gelijk een dieff, dat sweir ik voor gewis,
Dus grijpt hem by den hals, heyscht hem getuygenis.
't En is ons doente niet, de Princen te verachten,
Met dwase schampery: wy konnen dat wel wachten.
Maèr desen hangh-broek spot met fijnen eygen Heer,
En op een anders naem treft hy hem aen sijn eer.
Als ook de Vrouwen van ons Brabant weert gepresen,
Soo desen rekel seyt, dat souwen hoeren wesen.
Hy steekt geen uyt, dan seyt, een yeder is een strik
| |
| |
Voor vremde Cappelaens, heeft dat niet fraeyen schik?
Ghy Hollandt, Zeelandt zijt vermaert door al de weirelt,
Vol treffelyk gemeent, en Steden schoon bepeirelt:
Maer dat aen uwen naem een groote oneer geeft,
Dat is dat sulken fielt in u sijn wooning' heeft
Ghy hebt den braven Cats, den soetsten der Poëten:
Als Heynsins, Huygens, Hooft, daer mooghd u van vermeten
Ook't vruchtbaer Nieuwelandt, die baren uwen roem,
Veel ander geesten kloeck, die ik hier niet en noem.
Hun werken zijn by ons soo loffelyk verheven,
Dat yeder wie die leest, schijnt weder te herleven.
Maer als een rotte vrucht by uyt gelesen fruyt:
Soo is Ian vander Veen, daerom soo royt hem uyt.
Daer dient wel op gelet, ghy treffelyke mannen,
U Landt sou suyver zijn, waer desen schrok gebannen,
Dus grijpt hem by den hals, en geeft hem fijnen loon,
Verciert sijn luysich hooft met een pampieren kroon:
Voeght daer de fegels aen, van vuyl bescheten gaten,
Vergult de kanten wel met scrabsel van privaten.
Stelt hem soo op sijn bro'er, en geeft dees vuyle vlugh
'Nen bessem op het lijf, een wapen op den rugh.
Als ghy dat hebt gedaen, soo sult ghy dan bewysen,
Dat Brabant reden heeft om u goet recht te prysen.
Al ist alsoo, Jan vander Veen,
Dat u dit raekt wat aen de scheen,
En draeght my daer om geenen haet,
Ik ben noch al den besten maet:
Want al wie dat u dicht aen hoort,
Die zijn op u soo seer ghestoort;
En ider een die seyt, hoe dat
Ghy hoort te sitten op een rat.
Dus had u Brabant tot een buyt:
Ghy soudt daer soo niet raken uyt.
|
|
Auteursrechtvrij