Christiaan, leven en lijden van een charlatan

[p. 138]

Liedjes voor Christiaan

[p. 139]

[hij lachte toen de dood]

hij lachte toen de dood
hem
blauw en oud
kwam wekken
zijn ogen
vertelden verhalen
aan zijn bewakers
die geschrokken
probeerden zijn lippen te sluiten
ze waren te laat
ze legden er maar een zakdoek
op