Bloemlezing van onderscheidene zangen voor onze krijgsmakkers met het metalen kruis. Voor alle feestelijke gelegenheden

[p. 61]

Het Nederlandsche volkslied.

Wien Neêrlandsch bloed door d'adren vloeit,

Van vreemde smetten vrij,

Wiens hart voor Land en Koning gloeit,

Verheff' den zang als wij,

Hij stemm' met ons verëend van zin,

Met onbeklemde borst,

Het God gevallig feestlied in,

Voor Vaderland en Vorst.     (bis.)

De Godheid op naar hemeltroon,

Bezongen en vereerd,

Houdt gunstig ook naar onzen toon

Het heilig oor gekeerd;

Zij geeft het eerst, na 't zalig koor,

Dat hooger snaren spant,

Het rond en hartig lied gehoor,

Voor Vaderland en Vorst.     (bis.)

[p. 62]

 

Stort uit dan, broeders! een van zin,

 

Dien hoog verhoorden kreet,

 

Hij telt bij God een deugd te min,

 

Die Land en Vorst vergeet:

 

Hij gloeit voor vriend en broeder niet,

 

In de onbewogen borst,

 

Die koel blijft bij gebed en lied,

 

Voor Vaderland en Vorst.     (bis.)

 

 

 

Ons klopt het hart, ons zwelt het bloed,

 

Bij 't rijzen van dien toon,

 

Geen ander klinkt ons vol gemoed,

 

Ons kloppend hart zoo schoon:

 

Hier smelt het eerst, het duurst belang,

 

Van allen staat en stand,

 

Tot een gevoel in de eigen zang

 

Voor Vorst en Vaderland.     (bis.)

 

 

 

Bescherm o God! bewaak den grond,

 

Waarop onze adem gaat,

 

Den plek waar onze wieg eens stond,

 

Waar eens ons graf op staat;

 

Wij smeeken 't van uw vaderhand,

 

Met diepgeroerden borst

 

Behoud voor 't lieve Vaderland.

 

Voor Vaderland en Vorst.     (bis.)

[p. 63]

 

Bescherm, o God! bewaak den troon,

 

Op duurzaam regt gebouwd,

 

Blinke altijd in ons oog zijn kroon,

 

Nog meer door deugd dan goud:

 

Steun Gij den Schepter dien hij torscht,

 

Bestuur hem in zijn hand,

 

Beziel, o God! bewaar den Vorst,

 

Den Vorst en 't Vaderland     (bis.)

 

 

 

Van hier, van hier, wat wenschen smeedt,

 

Voor één van twee alleen,

 

Voor ons gevoel in lief en leed,

 

Zijn Land en Koning een;

 

Verhoor, o God! zijn aanroep niet,

 

Wie ooit hen scheiden dorst,

 

Maar hoor het één en eigen lied,

 

Voor Vaderland en Vorst.     (bis.)

 

 

 

Dring' luid dan uit het feestgedruisch,

 

Die beê de Hemel in,

 

Bewaar den Vorst, bewaar zijn huis,

 

En ons - zijn huisgezin,

 

Doe nog ons laatst, ons jongst gezang,

 

Dien eigen wensch gestand,

 

Bewaar, o God! den Koning lang,

 

En 't lieve Vaderland.     (bis.)