VVoudt van vvonderlicke sinne-fabulen der dieren

[p. B1r]

Voor-bereydinghe op de Sinne-fabulen der dieren. aant.

HIer sietmen, door de Kunst, veel Tam en Wilde Dieren;
Hier leertmen, door de Kunst, aen Menschen goe manieren:

Hier voedtmen dom verstant; hier laeftmen doffen Gheest;

Hier is nu yder een vermaeckt door menich Beest.

Siet wat hier binnen schuylt! siet wat hier is verholen!
Gaet door een open VVoudt, daer Sinne-Dieren dolen:

Daer sult ghy nu en dan haer meeningh wel verstaen,

En watter dient ghemijdt, en watter dient ghedaen.

Leert, swacke Menschen, leert wat Beesten al vermeughen!
Hier schijnt een leughen waer, en waerheyt schijnt een leughen;

De Fabels zijn ghewis. ‘Sluyt Reden in het hooft.

‘ Gheen Wetenschappe-schat vvert nimmer vvech gherooft.

‘Wy sien, met vvonder aen, al vvat daer is gheschapen,
‘Daer in vvy, dach en dach, ons (blyven) op vergapen;

‘Men noemt de Beesten stom. Wy nemen dit besluyt:

‘Dat van een drooghe stronck komt selden groene spruyt.

‘Aenschout een kleyne Vliegh, daer sult ghy dan bemercken
‘Groot vvonder in het oogh. O Schepsels! Hemels vvercken!

‘Die, buyten ons begrijp, zijn krachtich uyt-ghebeelt!

‘In Godt, met Godt, door Godt vvert alles voort-gheteelt.

‘Wie Godes grooten Naem tot noch toe niet kan lesen,
‘Een teer, en enckel Gras, dat sal ghetuyge vvesen.

‘Ghy dan, wanneer ghy siet, of Beest, of eenich Kruyt,

‘Gaet, soeckter Reden in, en treckter VVijsheyt uyt.