Regelnummers proza verbergen
| |
| |
| |
XIX. Van de Pauvv, en de Nachtegael.
Yder behoort vernoeght, gherust te leven,
Met 't ghene Godt belieft aen hem te gheven.
De Pauw die boven-maet is trotsich en hovaerdich,
Aen Iuno, de Godin, die sy gheheylicht is,
Quam spreken, ende haer beklaghend' was ghewis,
Hoewel myn Pluymen zijn, seer overschoon en aerdich,
5[regelnummer]
Nochtans en heb ick niet (sey sy) het gheen soo waerdich
Het Nachtegaeltje maeckt, dat is soo'n soet gheluyt,
Daer met hy Mensch en Goo'n, ten Bos kan locken uyt.
Ick bid u (sprack sy) gheeft myn oock soo'n Stemme vaerdich.
Maer Iuno lachten om dit Beest soo trots van wesen,
10[regelnummer]
En sey dat niemandt 't al kan hebben naer syn sin,
Besiet u schoonen Staert, en spieghelt u daer in,
(Sey sy) die van elck een soo waerdich wert ghepresen,
Voor nijt ghy u behoort voorsichtelick te vresen.
VVort 't Nachtegaeltje om het hooren soet bemint,
15[regelnummer]
Ghy zijt, door het ghesicht, van yder een besint.
Dus u vernoegh'lick rust, quelt my niet meer naer desen.
Verklaring.
VVel hem die sich vernoecht op s' Hemels waerde gaven,
'tZy of den lieven Godt hem veel of weynich gheeft:
Maer, die in hunne ziel steeds onvernoegh'lick leeft,
Door hoovaerdy en trots, zijn Eersuchts domme slaven.
5[regelnummer]
Ontsint en ongherust, sy steeds ghebreckich draven,
Vol nijdicheyt, die haer het Hert inwendich knaecht,
En steeds in overvloet, hy als gebreckich klaecht.
Dees leeft armoedich, hoewel hy is rijck van Haven.
Ioan. III. Psalm XXVIII.
Met 't gheen dat ons God gheeft, zijn wij daer met te vreden,
Want wy en hebben niet dan van syn milde handt.
Al 't gheen hy u ghebiedt, ontfangt met danckbaerheden,
Sonder dat teghens hem, ghy twist, in u verstandt.
| |
| |
Wilt u voeghen, tot vernoeghen.
| |
In Adagiis.
1CAllinous, de soon Calliopes, had sulcken 2 eygenschap, als de Pauw, hoewel hy niet alleen 3 schoon van Lijf was, maer oock van ghedaente, ende 4 goede Natuere, en daerenboven met sonderlinghe 5 groote gaven des verstants was verciert, soo heeft hy 6 de Goddinne Calliope raet ghevraeght, hoe hy de 7 sake soude aenvanghen, om de Kunst van Wel-8singen te leeren? Daer op de Goddinne antwoorde: 9 Dat hy sich met de gaven soude verghenoegen laten, 10 die hem gegeven waren, en na geen andere trachten, 11 noch soecken te wenschen.
12‘Die niet te vreden is, met 't gene hem God 13 gheeft, is niet waerdich dat hy een zegen-rijck 14 Leven heeft ontfangen.
15‘Ghy begheerlicke Menschen-breyn; dat altijts 16 bedomt is met Waggel-lust; dit moetje ghedencken; 17 dat:’
Ghenoech is meer als veel.
| |
| |
| |
Pauvv, en de Nachtegael.
DE trotze Pauw, vol schoonen glans,
VVas op een tijdt verlieft bykans
Op 't kleyne Dier, de Nachtegael,
Die soetjes songh de Somer-tael.
5[regelnummer]
Met droefheydt klaeght de grootse Pauw,
VVaerom haer stem gaet dof, en flauw!
En dat by al haer fraey cieraet
Gheen Aerdicheyt beneffens gaet.
De Nachtegael, riep gantsch verblijt;
10[regelnummer]
O schoonste Pauw, blijft onbenijt!
Ick ben in 't kleyn te vreden, siet,
Maer by u ist vernoeghen niet!
‘Natuere leert dat yder een
‘In 't Kleyn, of Groot moet zijn te vreen.
15[regelnummer]
‘In Middel-maet is gheen ghequel;
‘Die sich vernoegt, leeft wis, en wel.
Die in syn kleyn Beroep, met groot genoegen leeft,
Smaeckt al het bitter soet, en eert al wat hy heeft.
| |
| |
Wilt u voeghen, tot vernoeghen.
Die met het syne te vreden is, leeft rijckelick.
| |
| |
| |
Fabel XIX bij Vondel
8. Pauw ende t' Nachtegael.
[prent]
Sulcken eygenschap had Callinous de Soon Calliopes. De welcke of hy wel niet alleen schoon van lijf ende gedaente was, maer oock van een goede natuere, ende daerenboven met groote gaven des verstants verciert, soo heeft hy nochtans de Goddinne Calliope raets gevraeght, hoe hy de saeck soude aenvangen om de kunst van singen wel te leeren. Daer op Calliope hem antwoorde: Hy soud hem met de gaven die hem verleent waren, genoegen laten, ende nae gheen andere gaven trachten. IN ADAGIIS.
VIII
De schoon-geveerde Pauw aenhoorde met begeeren
Het Nachtegaelken inde wilghen quincqeleeren,
En werd by nae verlieft op't liefelijck gezanck
En't goddelijck musijck dat uyt de tacken klanck.
5[regelnummer]
Ten laetsten sprackse aldus: O Moeder aller dinghen!
Nature die my voor vele andren zonderlinghen
En heerlijck hebt gheciert, hoe was ick soo onweert
Dat ghy welsingens kunst met mijnen gouden steert
En eersleyp niet te gaer hebt willen huwelijcken,
10[regelnummer]
Op dat ick zoo alsins der Voglen roem mocht strijcken!
Nature doen terstond heeft 's Pauws ondanckbaerheyd
Berispt, om dat met tgene haer rijcklijck bij geleyd
Zy niet en was vernoeght, ghelijck tot geenen tyden
Het Nachtegaelken niet s'Pauws voordeel zal benyden:
15[regelnummer]
Maer zich te vreden houd met tgene haer is ghejont.
Indien oock (zeyde zy) het elck een waer vergont
Te hebben tgene hy wenscht, 'tstond grootelijcx te vreezen
Dat met vernieuwen ick al steeds zou bezigh wezen.
‘Ghy die met uwen staet, noch eens ontfangen loth
20[regelnummer]
‘V nimmermeer vernoeght, maer opstaet tegen God,
‘En der Naturen wet, leert met vernoegingh leven;
‘Noch wenscht niet nae het gene een ander is ghegeven.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd