Langs groene hagen

[p. 50]

Jonker Meiwind.

Het is een gast die wondre spelen kent
En aardig keuvlen kan met gansch de lent:

Hij ritselt door het ritselloof der boomen,
En klatert in het klaterende stroomen

Van kroezelbeek en heldren waterval;
Hij schuiert zonnevleugjes in het dal;

Hij doet de populieren kwispelkoppen;
Doet biggelen aan 't halmpje dauwedroppen;

Hij zwatelt door het riet zacht als een veêl;
Hij ratelt in den zilveren abeel;

[p. 51]

 

Hij writselt met de musschen door de hagen;

 

Hij helpt de bijen homlen, honig dragen.

 

 

 

Hij wiegt de vlinders op zijn fladder-aâm;

 

Hij plaagt en sart de bloemen van zijn naam:

 

 

 

Stoort de anemonen in haar reine droomen

 

En doet haar voor zijn dartelheden schromen.

 

 

 

Maar is hij weg dan is 't: ‘O jonker, keer!

 

O keer, want treurig valt ons hoofdje neer!’

 

 

 

Hij blijft in 't gras op lichte veeren slieren,

 

Of wuift in 't woud miljoenen groen banieren

 

 

 

En als een vroolijk speelsche jonker rent

 

Hij, af-en-aan, door gansch de blijde lent.