D'Amstelsche zang-goddin

Op 'er Weder-komst.

TOen gy Dianaas bogt betrat,
Weêrkeerend' van de stranden,

Die 't Gein met zilver-vocht bespat;

En wierden toen uw handen

Niet van Leanders geest gevat,

Die zo lang hadt gaan waren,

Tot dat gy weêr de plaats betrat

Daar gy waartafgevaren?

[p. 264]

 

En quam u toen geen stem te moet,

 

Die wel-kom riep, Argenis?

 

Uw weêrkomst in mijn ziele voedt

 

Een vreugt die ongemeen is.

EINDE.