Van AEgir tot Ymir. Personages en thema's uit de Germaanse en Noordse mythologie

Saxnôt

(oe. Saxneat), een god van wie we slechts de naam kennen, en een van de weinige goden die in niet-Scandinavische teksten uit de vroege Middeleeuwen worden genoemd. We vinden zijn naam in een afzwerings(doop)formule in een handschrift uit de 9e eeuw naast die van Thunaer (»Thor) en Woden (»Odin). De naam Saxnôt betekent letterlijk ‘genoot der Saksen’ en dat zou erop kunnen duiden dat Saxnôt een Saksische stamgodheid was. De naam verschijnt ook in Oudengelse bronnen, daar als voorvader van enkele Engelse koningsgeslachten: ‘Gesecg Seaxneting’ (Gesecg, zoon van Seaxnet). Aangezien vorsten hun afkomst graag op de goden terugvoerden - ook Wēden (= Wodan/Odin) komt als voorvader in de koningsgenealogieën voor - is hier vermoedelijk sprake van dezelfde godheid.

Braune en Ebbinghaus 1965¹⁴; Philippson 1929; Sweet 1885.